Έλλειψη ηγεσιών, πληθωρισμός συνωμοσιών 

Όποιος νοήμων άνθρωπος τις ημέρες του Πάσχα, πέραν του φαγητού, διάβασε εφημερίδες, διαπίστωσε μέσω μίας εκτενούς αρθρογραφίας ότι ο πλανήτης σε άλλη μία μεγάλη κρίση βαδίζει δίχως ηγεσία. Από την πλειονότητα των μεγάλων χωρών απουσιάζει η μορφή που θα κατευθύνει τις εξελίξεις και θα καταστεί στην κυριολεξία ο παγκόσμιος ηγέτης.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Κι όμως, εν μέσω πανδημίας και δεκάδων χιλιάδων νεκρών σε όλο τον πλανήτη όλοι συμφωνούν ότι ο κόσμος αλλάζει. Όπως επίσης ότι η επόμενη ημέρα που θα ξημερώσει θα διαφέρει πάρα πολύ και ο κόσμος θα είναι αλλαγμένος από όσα γνωρίζαμε. Το ίδιο αλλαγμένες θα είναι και οι συνήθειές μας. Παρά το γεγονός ότι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος υποστηρίζει ότι «οι κοινωνίες θα είναι απαιτητικές από τους ηγέτες που τώρα σκέφτονται κοντόφθαλμα», το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι «οι ηγέτες δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τρένο», παραφράζοντας το υπέροχο άσμα που είχαμε ακούσει το 1979 από τον αείμνηστο Νίκο Παπάζογλου σε στίχους τού επίσης αείμνηστου Μανώλη Ρασούλη και ενορχήστρωση του Νίκου Ξυδάκη.

Αντί, λοιπόν, οι πολιτικοί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ακούσουν τους επιστήμονες, επιδίδονται σε περίεργες θεωρίες δίνοντας τροφή σε ψεκασμένους και συνωμοσιολόγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι δύο εκ των κορυφαίων αρθρογράφων των «New York Times», ο Ρότζερ Κοέν και ο Τόμας Φρίντμαν, σε άρθρα τους κατέληξαν στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα: Ότι ο πλανήτης δεν έχει ηγεσία. Ο πρώτος το είπε ορθά-κοφτά, ενώ ο δεύτερος τόνισε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι κακός πλοηγός για τις ΗΠΑ.

Κι όμως, την ίδια ώρα ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, δηλώνει παντού πως «όταν τελειώσει η πανδημία ο κόσμος δεν θα είναι ο ίδιος». Και με αυτήν τη δήλωση του Αμερικανού πρώην υπουργού συμφωνούν ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο πρώην υπουργός Στέφανος Μάνος, όπως και ο Χρήστος Ροζάκης, ο οποίος έκανε λόγο για νέα γεωπολιτικά δεδομένα.

Ο πόλεμος

Ο κορωνοϊός δημιούργησε ένα ρήγμα στην παγκοσμιοποίηση. Όχι, όμως, όπως την εννοεί ο Αλέξης Τσίπρας. Για ρήγμα του καπιταλισμού. Το ρήγμα έχει να κάνει στην έννοια της συνεργασίας μεταξύ των ισχυρών. Αυτή την εποχή διεξάγεται ένας λυσσώδης πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Και αυτή την εποχή η διαμάχη έχει χτυπήσει κόκκινο. Η Κίνα από την οποία ξεκίνησε ο κορωνοϊός προσπαθεί με τακτικισμούς να εξελιχθεί σε ηγέτιδα δύναμη, καθώς αποστέλλει υλικό (μάσκες, αντισηπτικά, αναπνευστήρες, γιατρούς) σε όσες χώρες το ζητήσουν, εξάγοντας τεχνογνωσία για την αποτελεσματική καταπολέμηση του ιού, είτε μέσω ισχυρών φαρμάκων, είτε με το κατάλληλο εμβόλιο.

Από την πλευρά του, ο Ντόναλντ Τραμπ κάνει λόγο ότι ο ιός είναι προϊόν εργαστηριακού πειράματος στη Γουχάν της Κίνας και έτσι προσπαθεί να ξεμπλέξει με τις επικρίσεις που δέχεται για τον τρόπο που αντιμετώπισε τον ιό στις ΗΠΑ, όταν υποτίμησε την κατάσταση. Και φυσικά, ο στόχος του είναι προφανής: Με θεωρίες συνωμοσίας θέλει να κρατήσει σε εγρήγορση τους ψηφοφόρους του, που διψούν για συνωμοσία. Κάτι, όμως, δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα σε όλη την ανθρωπότητα. Τα λόγια τού Τραμπ δίνουν την ευκαιρία σε όλους τους ψεκασμένους του πλανήτη να φτιάξουν τις δικές τους θεωρίες και ελλοχεύει ο κίνδυνος να απαξιωθούν οι επιστήμονες, που τώρα ακούν ύμνους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Ανάλογες θεωρίες συνωμοσίας αναμένεται να αναπτυχθούν και στην Ευρώπη, όπου οικονομικά θα γνωρίσει δύσκολες ημέρες, με την Άνγκελα Μέρκελ να επιδεικνύει τη γνωστή αβουλία της για να λάβει ισχυρά οικονομικά μέτρα για να μειωθεί η ανεργία και η ύφεση. Κάτι που είναι λογικό να εξαγριώσει τις κοινωνίες και να δώσει βήμα σε ψεκασμένους που για μία ακόμη φορά θα προτείνουν «πυροβολημένες λύσεις».

ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ

Η ιστορία που διδάσκει

Εξάλλου, η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα και οι θεωρίες που υπήρχαν σε παλαιότερες πανδημίες δεν διαφέρουν από αυτές που γράφονται στο διαδίκτυο τούτες τις ημέρες. Ας μην ξεχνάμε ότι το 1300 στην επιδημία της πανώλης οι άνθρωποι πίστευαν ότι μπορούσες να γλιτώσεις τη νόσο αν καθόσουν δίπλα σε δυνατή φωτιά. Ή αν ζούσες σε σπίτι μακριά από τους ανέμους και με κλειστά παράθυρα. Μπορούσες να αποφύγεις τη νόσο εάν δεν έτρωγες κοτόπουλο, χοιρινό, ή βοδινό κρέας. Δεν έπρεπε να κοιμάσαι ποτέ την ημέρα. Το ελαιόλαδο ήταν θανατηφόρο. Απαγορευόταν επίσης το μπάνιο. Και αυτά ήταν τα ήπια μέτρα.

Στο Στρασβούργο οι Εβραίοι θεωρήθηκαν υπεύθυνοι της επιδημίας και θανατώθηκαν (περί των 2.000 ανθρώπων). Μερικοί έτρεχαν στις εκκλησίες για συγχώρεση. Κυκλοφορούσαν μάλιστα και επαγγελματίες τιμωρητές, που γυρνούσαν και μαστίγωναν τον κόσμο που πίστευε ότι έτσι θα λυτρωθεί από τις αμαρτίες του, καθώς η πανούκλα ήταν η τιμωρία από τον Θεό. Σε κάποιες πόλεις της Γερμανίας μάλιστα ενοχοποίησαν τις γάτες. Τις σκότωσαν όλες, με αποτέλεσμα να γίνει τεράστιος ο αριθμός των ποντικιών και να φουντώσει χειρότερα η επιδημία.

Η νέα πανδημία φέρνει νέες προκλήσεις. Αλλά ο κόσμος είναι περισσότερο διαφορετικός πάρα ποτέ. Ο νέος ιός αναγνωρίστηκε μέσα σε δύο εβδομάδες. Αναλύθηκε το γενετικό του υλικό ταχύτατα και αναπτύχθηκαν ειδικά τεστ.  Βρέθηκε ο τρόπος μετάδοσης και ελήφθησαν σε όλο τον κόσμο ειδικά μέτρα. Χιλιάδες ερευνητές σε όλο τον κόσμο δοκιμάζουν παλιά και νέα φάρμακα. Δεκάδες εταιρείες και κρατικοί οργανισμοί έχουν βάλει μπρος για εμβόλια. Μαθηματικοί και επιδημιόλογοι βοηθούν με στατιστικά μοντέλα. Τεράστια υπολογιστικά συστήματα κάνουν εικονικές δοκιμές φαρμάκων.

Και για πρώτη φορά, όπως επισημάνθηκε από ιστορικούς, είναι κλειστές ταυτόχρονα οι εβραϊκές συναγωγές, τα μουσουλμανικά τεμένη και οι χριστιανικές εκκλησίες. Και αυτό συμβαίνει επειδή το είπαν οι επιστήμονες. Ετούτη η επιδημία είναι το ορόσημο του νέου κόσμου. Ενός κόσμου που η επιστήμη έχει αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη ακόμα και από τη μοναδική και υπερχιλιόχρονη δύναμη της αναζήτησης του μεταφυσικού.

Εκτός και εάν οι ανύπαρκτες ηγεσίες επιτρέψουν σε κομπογιαννίτες να αμφισβητήσουν την επιστήμη…