ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΑΔΑΣ: Φαντασιόπληκτο ψήφισμα με φόντο τις ευρωεκλογές

Υπό κανονικές συνθήκες αν έβγαινε κάποιος σήμερα και υποστήριζε στα σοβαρά ότι η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, ειδικά η περίοδος μετά από την οριστική έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, τελεί υπό καθεστώς μη σεβασμού του Κράτους Δικαίου και των ατομικών ελευθεριών των πολιτών, το πιθανότερο όλων είναι ότι θα χαρακτηριζόταν τουλάχιστον ως φαντασιόπληκτος.

Η ΑΠΟΨΗ

Κι, όμως, αυτό συνέβη! Όχι, μάλιστα, από κάποιον τυχαίο που διεκδίκησε λίγα λεπτά δημοσιότητας, αλλά από 330 βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που την περασμένη Τετάρτη ψήφισαν υπέρ της έγκρισης ενός καταδικαστικού για την Ελλάδα ψηφίσματος, βασιζόμενοι σε μία αυθαίρετη επιχειρηματολογία.

Αποδελτιώνοντας το «κατηγορώ» του Ευρωκοινοβουλίου, οι αιτιάσεις εστιάζονται κατά βάση στα θέματα των υποκλοπών, του δυστυχήματος των Τεμπών και της εν γένει ελευθερίας και πολυφωνίας του Τύπου. Τι ισχυρίζονται επ’ αυτών οι αξιότιμοι ευρωβουλευτές;

Σε ό,τι αφορά τις υποκλοπές, θεωρούν ότι με την επίκληση «απειλών για την εθνική ασφάλεια» η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθούσε πολιτικούς αντιπάλους της, ευρωβουλευτές και δημοσιογράφους, ζητώντας παράλληλα να ενταθούν οι έρευνες των ελληνικών αρχών για το θέμα με τη συνδρομή της Europol, αλλά και να ανατραπεί η νομοθεσία που έθεσε την ΕΥΠ υπό τον άμεσο έλεγχο του πρωθυπουργού της Ελλάδας.

Αναφορικά με τα Τέμπη, η «κατηγορούσα αρχή» των 330 ευρωβουλευτών δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένη «με τον έλεγχο που διενεργεί η αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων, καθώς φαίνεται να στερείται πολιτικής αμεροληψίας».

Σχετικά, τέλος, με τη δημοσιογραφική ελευθερία στην Ελλάδα, οι 330 ευρωβουλευτές εστιάζουν την κριτική τους στο ότι δεν έχει σημειωθεί πρόοδος στην έρευνα για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ και ανησυχούν –όπως λένε– επειδή «πολλοί δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν σωματικές απειλές, λεκτικές επιθέσεις, μεταξύ άλλων από υψηλόβαθμους πολιτικούς και υπουργούς, παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής με κατασκοπευτικό λογισμικό, καθώς και στρατηγικές αγωγές προς αποθάρρυνση της συμμετοχής του κοινού».

 Αυθαίρετα συμπεράσματα στα όρια των fake news

Για να δούμε, λοιπόν, ποια είναι η πραγματικότητα και τι εν τέλει απαιτούν οι αυτόκλητοι υπερασπιστές της Δημοκρατίας από τη χώρα που τη γέννησε!!!

Καταρχάς, τόσο η υπόθεση των υποκλοπών όσο και η υπόθεση του δυστυχήματος των Τεμπών βρίσκονται στα χέρια της Θέμιδας σε ό,τι αφορά το ποινικό μέρος για τα μη πολιτικά πρόσωπα, καθώς και στις αρμόδιες επιτροπές του ελληνικού κοινοβουλίου που διερευνούν τυχόν ευθύνες εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων.

Το γεγονός ότι οι δικογραφίες είναι ογκωδέστατες, οι μάρτυρες πολλοί, τα ζητήματα πολύ λεπτά και η ελληνική Δικαιοσύνη δεν έχει τα εργαλεία να «τρέξει» με γρηγορότερους ρυθμούς όπως ίσως να συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν νομιμοποιεί τα παντελώς αυθαίρετα –στις παρυφές των fake news– συμπεράσματα. Πολλώ δε μάλλον δεν νομιμοποιεί κανέναν να συκοφαντεί την ελληνική κυβέρνηση ότι κάνει τα στραβά μάτια για να κουκουλώσει τις υποθέσεις. Εκτός, πια, αν οι υπερδημοκράτες που βγάζουν το… παντεσπάνι τους στα ευρωκοινοβουλευτικά έδρανα των Βρυξελλών και του Στρασβούργου θεωρούν ότι η κυβέρνηση της Ελλάδας θα ήταν πιο φιλελεύθερη και πιο δημοκρατική, αν παρενέβαινε στο έργο της Δικαιοσύνης, όπως το έκαναν κάποιοι προκάτοχοι του Κυριάκου Μητσοτάκη, δίχως όμως να σπεύσει τότε το Ευρωκοινοβούλιο να καταδικάσει την Ελλάδα για μη σεβασμό του Κράτους Δικαίου. Προφανώς δεν έφτασε ποτέ στα αυτιά τους ότι ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, ασκούσε πιέσεις στην εισαγγελέα Ελένη Ράικου ώστε να ενοχοποιηθούν 10 πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση Novartis.Προς ενημέρωσή τους, λοιπόν, έστω και ετεροχρονισμένα, για την εν λόγω υπόθεση ο κύριος «Μίμης» κρίθηκε ένοχος από την ελληνική Δικαιοσύνη για  παράβαση καθήκοντος.

Εξάλλου, στα της ελευθερίας ή μη που απολαμβάνει το δημοσιογραφικό επάγγελμα στη χώρας μας, είναι ξεκάθαρο ότι οι 330 ευρωβουλευτές καταδίκασαν στο ψήφισμά τους την Ελλάδα βασιζόμενοι σε στρεβλά επιχειρήματα. Διότι δεν είναι ένδειξη ανελευθερίας του ελληνικού Τύπου το γεγονός ότι η δολοφονία ενός δημοσιογράφου δεν έχει εξιχνιαστεί ακόμη –προφανώς τα βήματα της αστυνομικής έρευνας δεν είναι ανακοινώσιμα–, ούτε είναι ενδείξεις οι παρακολουθήσεις δημοσιογράφων αφού και αυτό το κομμάτι είναι μέρος της δικογραφίας των υποκλοπών για το οποίο έχει επιληφθεί η ελληνική Δικαιοσύνη και βρισκόμαστε εν αναμονή των πορισμάτων της.

Στο δια ταύτα: όταν υπάρχουν εφημερίδες που κρεμάνε στα μανταλάκια τον πρωθυπουργό της χώρας αλλά και την οικογένειά του και μία Ολλανδή δημοσιογράφος σχεδόν επιτίθεται στον Μητσοτάκη στο briefing και σε ζωντανή μετάδοση δίχως να αποπειραθεί κανείς να τους φιμώσει, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι αιτιάσεις των ευρωβουλευτών έχουν «χτιστεί» σε σαθρό έδαφος.

Καμία συνέπεια, αλλά…

Η αλήθεια είναι ότι το φαντασιόπληκτο ψήφισμα δεν παράγει ουσιαστικά καμία συνέπεια για τη χώρα, ωστόσο το καταληκτικό ερώτημα του ενός… εκατομμυρίου παραμένει και είναι διττό: πρώτον γιατί σιώπησαν οι «γαλάζιοι» ευρωβουλευτές μπροστά στην κατασυκοφάντηση της χώρας και δεύτερον για ποιο λόγο διάλεξαν τον παρόντα χρόνο οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί τους να σηκώσουν ένα σχεδόν ανύπαρκτο θέμα.

Ξεκινώντας από το τελευταίο, μόνο τυφλοί δεν βλέπουν ότι εν όψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου κάποιοι επιδιώκουν να τσαλακώσουν το προφίλ της Νέας Δημοκρατίας ως της μεγαλύτερης –υπό την έννοια της σταθερότητας και της πολιτικής ηγεμονίας– κεντροδεξιάς παράταξης της ηπείρου.

Όσο για την εκκωφαντική σιωπή της «γαλάζιας» ευρωβουλευτικής ομάδας, ξεκάθαρες απαντήσεις δεν υπάρχουν καθώς προς μεγάλη έκπληξη πολλών ο επικεφαλής της Βαγγέλης Μεϊμαράκης δεν έχει μιλήσει (σ.σ. δεν έδωσε το «παρών» στην ψηφοφορία) και αφέθηκαν η Ελίζα Βόζενμπεργκ μεσοβδόμαδα και η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου (τον Ιανουάριο σε μια θυελλώδη συνεδρίαση) να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια της παράταξης και της χώρας.

Ίσως γι΄ αυτό πληθαίνουν οι πληροφορίες που θέλουν τον Κρητικό πολιτικό να έχει μπει στην black list του Μαξίμου.