Κωστάκη, ας πρόσεχες τις παρέες σου…

Χρειάστηκε ένα ανείσπρακτο δημοσιονομικό «κενό» 241 εκατ. ευρώ που ανακαλύφθηκε όλως τυχαίως το περασμένο φθινόπωρο και μία έκτακτη κοινή συνέντευξη Τύπου δύο υπουργείων, εν προκειμένω του υπουργείου Εργασίας και του υπουργείου Υγείας, για να επιβεβαιωθούν δύο προβλέψεις της «Α»: η παλαιότερη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πολιτευτεί «με μυστρί και με σκαμνί» και η πλέον πρόσφατη ότι πνέει τα λοίσθια η πολιτική αβάντα της διακυβέρνησης Τσίπρα στα πεπραγμένα της πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή.

Διότι ποια μπορεί να είναι μεγαλύτερη απόδειξη των παραπάνω, όταν διά στόματος Έφης Αχτσιόγλου μπαίνουν στο μικροσκόπιο οι κυβερνήσεις της περιόδου 2006 – 2010 για «δώρο» ύψους 241 εκατ. ευρώ σε φαρμακευτικές εταιρείες και όταν διά στόματος Ανδρέα Ξανθού τονίζεται ότι «υπάρχει η βούληση να διερευνηθούν όλες οι περιπτώσεις διαφθοράς»;

Πιάνοντας την άκρη του νήματος, η επίδικη υπόθεση για χάρη της οποίας ειδοποιήθηκαν οι δημοσιογράφοι να βρίσκονται στο υπουργείο Εργασίας την επ’ αύριο της Καθαράς Δευτέρας είναι η ανακάλυψη ενός ανείσπρακτου rebate από τις φαρμακευτικές εταιρείες ύψους 241  εκατ. ευρώ το οποίο αφορά τα έτη 2006-2010.

Αναλυτικά, για τα έτη 2006 και 2007 το ανείσπρακτο ανέρχεται σε περίπου 134 εκατ. ευρώ, για τη χρονιά 2008 το αντίστοιχο κενό εκτιμάται στα 67,2 εκατ. ευρώ, ενώ για τα έτη 2009 και 2010 τα υπόλοιπα των ποσών (σ.σ. υπάρχουν εν μέρει βεβαιωθείσες οφειλές για τα δύο έτη) είναι 17,5 και 22,2 εκατομμύρια ευρώ, αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη Τύπου, για τα έτη 2006 και 2007 είχε εκδοθεί η σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση που καθόριζε τις οφειλές αλλά τα οφειλόμενα δεν εισπράχθηκαν αφού την ΚΥΑ ακύρωσε για τυπικούς λόγους το ΣτΕ, έπειτα από προσφυγή των φαρμακοβιομηχανιών.

Την επόμενη εξεταζόμενη χρονιά, το 2008, δεν εκδόθηκε Κοινή Υπουργική Απόφαση, ενώ γα την περίοδο 2009 έως και 2010 αν και καθορίστηκαν οι οφειλές, με βάση νεότερο νόμο και νέα ΚΥΑ, μέρος του οφειλόμενου rebate ούτε εισπράχθηκε ούτε βεβαιώθηκε στην εφορία ως οφειλές των φαρμακευτικών εταιρειών.

Στο αφήγημα των τριών ΣΥΡΙΖΑίων υπουργών έχουν μεγάλη σημασία οι ημερομηνίες, διότι οι «μη σύννομες» –όπως χαρακτηρίστηκαν– ενέργειες που οδήγησαν στη θεωρούμενη ζημία του ελληνικού Δημοσίου αφορούν αφενός τους υπουργούς Εργασίας Σάββα Τσιτουρίδη (Φεβρουάριος 2006 – Απρίλιος 2007), Βασίλη Μαγγίνα (Απρίλιος 2007 – Δεκέμβριος 2007) , Φάνη Πάλλη Πετραλιά (Δεκέμβριος 2007 – Οκτώβριος 2009), καθώς μέχρι το 2011 το φάρμακο υπαγόταν στις αρμοδιότητες του υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Σημειωτέον ότι την επίμαχη περίοδο πριν το 2011 υπουργός Εργασίας έχει διατελέσει ακόμη μία εκλεκτή σήμερα του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ, η Λούκα Κατσέλη.

Το ρητορικό ερώτημα είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κραδαίνει το τσεκούρι του πολέμου εναντίον αλλοτινών «φίλων» και σημερινών «συνοδοιπόρων», όταν μάλιστα δεν τίθεται θέμα καταλογισμού πολιτικών ευθυνών (σ.σ. ακόμη και να υπήρχαν έχουν παραγραφεί) που εκστόμισαν σήμερα σαν αποκριάτικο βεγγαλικό και υποδυόμενοι τους «Αγγέλους της κάθαρσης», η Έφη Αχτσιόγλου, ο Ανδρέας Ξανθός και ο πολύς Παύλος Πολάκης.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν βγαίνει η στρατηγική  του… σκαμνιού, ήρθε η ώρα του αδειάσματος της καραμανλικής παρέας που όλα τα προηγούμενα χρόνια στοιβάχτηκε στο κυβερνητικό καράβι προκειμένου αυτό να αποκτήσει ευστάθεια και ερείσματα σε πιο συντηρητικούς ψηφοφόρους, αλλά πλέον θεωρείται έρμα και πρέπει να πεταχτεί στη θάλασσα.

Κάπως έτσι «χρησιμοποιήθηκε» ο Πρόεδρος Προκόπης (Παυλόπουλος), κάπως έτσι «εκδιώχτηκε» ο σύντροφος Πάνος Λαφαζάνης, η συντρόφισσα Ζωή Κωνσταντοπούλου και αργότερα ο δεξιός συγκυβερνήτης Πάνος Καμμένος.

Το ερώτημα –και όχι ρητορικό– είναι η στάση που θα κρατήσουν πλέον οι διαπνεόμενοι από «καραμανλική» σκέψη κ.κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, Κατερίνα Παπακώστα, Χρήστος Ζώης, Ευάγγελος Αντώναρος, όταν ο μέντοράς τους κατηγορείται πλέον ευθέως ότι έχει πολιτικές ευθύνες.

Εκτός αν ο ΣΥΡΙΖΑ με συνοπτικές διαδικασίες προχωρήσει στο ξήλωμα  ολόκληρης της καραμανλικής «συνιστώσας» εντός και πέριξ του κόμματος που τσαλακώνει το μασκέ προσκλητήριο του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντροαριστερά.

Αλλά τώρα είναι αργά και οι ευθύνες βαρύνουν αποκλειστικά και εις…  ολόκληρον τον Κώστα Καραμανλή. Διότι μπορεί τους  συγγενείς μας να μην του διαλέγουμε, αλλά για τους φίλους μας, πολιτικούς και μη, είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι.

Συμπέρασμα: Κωστάκη, ας πρόσεχες τις παρέες σου…