Μυρίζει μπαρούτι στα Βαλκάνια

Προβληματισμός επικρατεί τα τελευταία 24ωρα για τα όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη γειτονιά μας. Εξελίξεις αναμένονται στο πολύπαθο χώρο των Βαλκανίων, το θηρίο της ανατολής (σ.σ. Τουρκία) βρίσκεται στριμωγμένο στη γωνία και αναμένεται η αντεπίθεση ενώ στη Μέση Ανατολή με επίκεντρο το Ιραν οι ΗΠΑ φαίνεται να κάνουν εκ νέου σχέδια. Και στη μέση η Ελλάδα η οποία δεν αποκλείεται να χρειαστεί να αναθεωρήσει τις σχέσεις της με παραδοσιακούς συμμάχους.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Ανησυχία επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Η συμφωνία Ελλάδας – πΓΔΜ φαίνεται πως είναι μόνο η αρχή μιας μεγάλης αλλαγής που κάποιοι (οι ΗΠΑ;) δρομολογούν για την πολύπαθη αυτή περιοχή. Πλέον όλα τα βλέμματα επικεντρώνονται στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου και της Σερβίας, με την Ελλάδα να βρίσκεται στην πρώτη θέση. Ξεκινώντας από τα του οίκου μας, η Αθήνα ουδέποτε αναγνώρισε το ανεξάρτητο κράτος του Κοσσόβου αλλά πιστή στη Σερβία μέχρι και αυτή τη στιγμή αναφέρεται σε Κοσσυφοπέδιο. Τελευταίες όμως πληροφορίες θέλουν στο ΥΠ.ΕΞ. να βρίσκεται σε εξέλιξη συζήτηση για το αν θα πρέπει η πολιτική αυτή θέση να αλλάξει και υπό ποιους όρους. Το γιατί γίνεται αυτή η συζήτηση τώρα θα το ανακαλύψει κανείς κάνοντας μια στάση στο Βελιγράδι.

Το Κοσσυφοπέδιο ανέκαθεν έχαιρε μιας ιδιότυπης ανεξαρτησίας, όμως πάντα ως επαρχία της Δημοκρατίας της Σερβίας. Ποτέ όμως δεν αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία του ενώ και το γεγονός πως ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού είναι Σέρβοι ή σερβόφωνοι, έμοιαζε να δίνει κάθε δικαίωμα στην κυβέρνηση να το θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Μόνο που πλέον κάποιοι επανασχεδιάζουν τον χάρτη της περιοχής με αντάλλαγμα την ανεξαρτησία του. Καλά ενημερωμένες πηγές από το Βελιγράδι εξηγούσαν στην «Α» πως ο πρόεδρος της Σερβίας φέρεται να τα έχει βρει με τις ΗΠΑ για να κλείσει αυτό το κεφάλαιο. Φυσικά οι ΗΠΑ έχουν συμφέροντα και στο Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία αλλά και την Κροατία! Τρεις χώρες που δεν έχουν μπει στην Ε.Ε. οπότε και δεν εξαρτώνται από τις Βρυξέλλες. Η Σερβία ανέκαθεν κοίταζε προς την Μόσχα, οπότε για τις ΗΠΑ είναι κατανοητό πως είναι περιορισμένες οι δυνατότητες.

Ο… σουλτάνος Βούτσιτς

«Όμως ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς έχει ανάγκη από κάθε είδους υποστήριξη. Στο εσωτερικό της χώρας μοιάζει να ελέγχει τα πάντα μιας και στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν ακόμα και οι… νεκροί! Πλέον όμως προσπαθεί να εδραιωθεί. Ό,τι συμβαίνει με τον Ερντογάν που έχει συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες επιχειρείται να συμβεί και εδώ. Αλλά για να τα καταφέρει θα πρέπει να έχει συμμάχους» εξηγεί ο συνομιλητής της «Α». Όπως υποστηρίζει, «ο Βούτσιτς ακόμα και σήμερα αποφασίζει για τα πάντα. Η κυβέρνηση και οι υπουργοί έχουν διακοσμητικό ρόλο. Το μόνο που τον τρομάζει είναι τα κόμματα της δεξιάς και τα πατριωτικά. Εκείνος ήδη έχει αποφασίσει να κλείσει το θέμα του Κοσσόβου με αντάλλαγμα την στήριξη των ΗΠΑ. Την οποία θα την χρειαστεί καθώς ήδη υπάρχουν απειλές κατά της ζωής του από τα δεξιά μιας και η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου είναι εθνική προδοσία.

Είναι σαν να αναγνώριζε η Ελλάδα την κατεχόμενη Κύπρο ως ανεξάρτητο κράτος». Σύμφωνα πάντα με τον συνομιλητή μας αν ο Βούτσιτς (για τον οποίο σημειώνει πως είναι χειρότερος και από τον Μιλόσεβιτς) επιμείνει μέχρι τέλους, δεν αποκλείεται η χώρα να συρθεί εκ νέου σε πόλεμο και μάλιστα με χαρακτηριστικά εμφυλίου. «Το Κόσσοβο είναι κομμάτι της χώρας και το ξεπουλά χωρίς να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες. Ο μέσος πολίτης θα προτιμήσει να κλείσει αυτό το θέμα ώστε να μην συρθούμε πάλι στην δυστυχία. Όμως πολύ φοβάμαι ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει αναίμακτα» συμπληρώνει.

Σε κάθε περίπτωση, αν η Σερβία αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου με αλλαγή συνόρων, τότε δημιουργείται ένα κακό προηγούμενο που παρασύρει μέχρι και την Ελλάδα. Σε πρώτη φάση όμως εμπλέκει άμεσα την Αλβανία που επίσης διεκδικεί τις αλβανόφωνες φωνές της περιοχής αλλά και την Κροατία. Και πίσω από αυτές τις αλλαγές συνόρων αχνοφαίνεται ήδη η προσπάθεια των ΗΠΑ για την δημιουργία νέων βάσεων στα Βαλκάνια.

Ο κίνδυνος εξ Ανατολής

Και αν οι εξελίξεις στην Σερβία αναμένονται χρονοβόρες, δεν ισχύει το ίδιο για την Τουρκία. Ο Ταγίπ Ερντογάν βλέπει το οικοδόμημά του να τρέμει λόγω της κατάρρευσης της οικονομίας. Η χώρα λέγεται ότι οδεύει με γοργά βήματα στην αγκαλιά του ΔΝΤ ενώ οι ΗΠΑ έχουν αποφασίσει να τιθασεύσουν τον σουλτάνο προκαλώντας εμπλοκή μέχρι και στην συμφωνία για πώληση τουρκικών πολεμικών ελικοπτέρων στο Πακιστάν. Γνώστες της τουρκικής πραγματικότητας, εξηγούν πως πλέον είναι θέμα χρόνου όταν όλα καταρρέουν, ο πρόεδρος της Τουρκίας να επιχειρήσει να τονώσει το ηθικό των (στην βαθιά ανατολή) πολιτών προκαλώντας κάποιο θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο.

Άλλωστε και με δηλώσεις του έχει πολλάκις επιτεθεί στην Ελλάδα. Οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν πως σε αυτή τη φάση δεν αποκλείεται να έχει και την πλήρη υποστήριξη της αντιπολίτευσης μιας και στο τουρκικό πολιτικό σκηνικό μοναδική αρχή είναι το «υπέρ πάντων η πατρίδα».

Δάκτυλος Ισραήλ στο Ιράν

Με την ανακοίνωση των μέτρων κατά του Ιράν από τις ΗΠΑ και παρά την στάση αναμονής της Ευρώπης, η Μέση Ανατολή έρχεται εκ νέου στο προσκήνιο προκαλώντας ανησυχία για την επόμενη μέρα. Τα τελευταία χρόνια η Τεχεράνη έμοιαζε να κινείται σε ειρηνικά μονοπάτια μιας και είχε την δυνατότητα να εκμεταλλεύται τον μεγαλύτερο πλούτο της χώρας, το πετρέλαιο. Μόνο που… αυτό δεν κράτησε πολύ. Μετά τα επεισόδια με νεκρους και τραυματίες του Ιανουαρίου, οπότε και ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενέι κατηγόρησε τους «εχθρούς της χώρας» για υποκίνηση των ταραχών (σ.σ. με στόχο την ανατροπή του), η απόφαση των ΗΠΑ να επιβάλει νέες κυρώσεις κατά τις χώρας έρχεται να ρίξει λάδι στη φωτιά. Φυσικά πίσω από τις κυρώσεις βρίσκεται και ο αιώνιος εχθρός της χώρας, το Ισραήλ.

Θυμίζουμε εδώ πως τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται σε στενή συνεργασία με το Ισραήλ ενώ Έλληνες επιχειρηματίες επενδύουν στο Ιράν. Ο Τραμπ έχει ξεκάθαρα δηλώσει πως έχει έρθει «η ώρα της αλλαγής» στην χώρα αυτή, θέση που ευχαριστεί το Τελ Αβίβ. Χαρακτηριστικό είναι πως την ώρα που στην Τεχεράνη καλούν σε διαπραγματεύσεις πάνω σε ατζέντα (που αρνείται όμως η Ουάσινγκτον) ο Νετανιάχου καλεί τη Ευρώπη να ακολουθήσει τον Αμερικανό Πρόεδρο. Είναι η χρυσή ευκαιρία για το Ισραήλ να ξεμπερδεύει με τους αιώνιους εχθρούς.