Ο (πολύ) κακός μας ο καιρός…
Μπορεί σε ένα μέγεθος βροχόπτωσης όπως το τελευταίο ακόμη και προηγμένα έργα υποδομής να μην άντεχαν το «χτύπημα» της συγκεκριμένης θεομηνίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνει προσπάθεια για κάτι καλύτερο…
Λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς περιείχε το μίνι αφιέρωμα που κατά διαβολική σύμπτωση δημοσίευσε την προηγούμενη εβδομάδα η «Α» με θέμα τα τραγικά συμβάντα που ιστορικά συμβαίνουν κάθε Σεπτέμβρη είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Και αν της πρώτες ημέρες του ένατου μήνα του 2023 η χώρα μας έχει γλυτώσει τον Εγκέλαδο και την πανδημία δεν συνέβη το ίδιο με τους καταποντισμούς που επιφύλασσε το πέρασμα της κακοκαιρίας Daniel.
Τρία εικοσιτετράωρα ήταν αρκετά για να αποδειχτεί ότι ο κακός μας ο καιρός είναι κυριολεκτικά πολύ κακός και επικίνδυνος, καθώς η Μαγνησία –κυρίως η περιοχή του Πηλίου–, η Θεσσαλία, η Εύβοια, οι Σποράδες η Φθιώτιδα και άλλες περιοχές της χώρας έζησαν στιγμές Αποκάλυψης με 7 ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους και πολλούς να αγνοούνται, τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής.
Για το μέγεθος των υλικών καταστροφών ούτε λόγος: η ιστορικών διαστάσεων νεροποντή κατάπιε δρόμους και γέφυρες, δέντρα και κολώνες της ΔΕΗ δεν κατάφεραν να σταθούν όρθια, αυτοκίνητα θάφτηκαν από τόνους λάσπης και ξεβράστηκαν στη θάλασσα, ολόκληρες δομές όπως η παλιά πτέρυγα του Γηροκομείου του Βόλου κατέρρευσαν.
Δεν χωρά αμφιβολία ότι το ξέσπασμα του καιρικού φαινομένου που είδαμε να εξελίσσεται είναι πρωτόγνωρο σε ένταση και όγκο. Αρκεί να σκεφτούμε ότι με βάση τα στοιχεία του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών το ύψος βροχής που έπεσε στη Ζαγορά του Πηλίου ήταν της τάξης των 754 χιλιοστών.
Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι στην πληγείσα περιοχή οι ουρανοί έριχναν 754 λίτρα νερού ανά τετραγωνικό μέτρο ή 754 τόνοι νερού σε έκταση ενός στρέμματος!!!
Και μόνο αυτό το στοιχείο εξηγεί γιατί ισοπεδώθηκαν ολόκληρα χωρία στο βουνό των Κενταύρων και γιατί οι κάτοικοι της πρωτεύουσας της Μαγνησίας έμειναν επί δύο και πλέον ημέρες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, πόσιμο νερό και τηλεπικοινωνίες. Επιβεβαιώνει επίσης όσους λένε αυτό που κάποτε ορίζαμε ως ορατή κλιματική αλλαγή έχει περάσει προ πολλού στο στάδιο της κλιματικής κρίσης και πλέον μετεξελίσσεται σε «κλιματική κατάρρευση».
Η δυσοίωνη εκτίμηση περί κατάρρευσης ανήκει στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, και σε μία τέτοια διαμορφούμενη συνθήκη είναι τουλάχιστον αστείο να προσπαθούν κάποιοι να χρεώσουν ευθύνες και αναποτελεσματικότητα στην κυβέρνηση.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ενώ κατηγορούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι έχει δομήσει το «Κράτος 112» την ίδια ώρα παραδέχονται στο Πήλιο έπεσε σε 48 ώρες όσο νερό πέφτει στην Αττική σε ενάμιση χρόνο.
Δεν αναλογίζονται δε ότι επί της ουσίας δεν ειρωνεύονται τον πολιτικό τους αντίπαλο αλλά απαξιώνουν έναν μηχανισμό που αν ήταν λειτουργικός τον καιρό που η Ελλάδα βίωνε πολύ μικρότερης έντασης πλημμυρικά φαινόμενα όπως αυτά της Μάνδρας τον Νοέμβρη του 2017, ίσως σήμερα να μην θρηνούσαμε 24 νεκρούς.
Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, η αντιπολιτευτική μικρόνοια δεν αναιρεί την ανάγκη για συντονισμένη και μετρήσιμη κρατική δουλειά στο «πριν» ώστε η κοινωνική και οικονομική ζημία του «μετά» να είναι η μικρότερη δυνατή. Αυτός είναι και ο λόγος που θα πρέπει να υπάρξει λογοδοσία σχετικά με το εάν οι ανά τη χώρα τοπικοί άρχοντες ήταν επαρκώς προετοιμασμένοι για τον επερχόμενο κίνδυνο.
Καθαρίστηκαν άραγε όπως έπρεπε τα φρεάτια απορροής; Διανοίχθηκαν οι κοίτες των επικίνδυνων χείμαρρων; Είναι αποτελεσματικά τα αντιπλημμυρικές «ασπίδες» και τα αποχετευτικά δίκτυα; Ή μήπως όλη η φαιά αυτοδιοικητική ουσία αναλώθηκε σε έργα βιτρίνας που φέρνουν ψηφαλάκια;
Σε τελευταία ανάλυση, μπορεί σε ένα μέγεθος βροχόπτωσης όπως το τελευταίο ακόμη και προηγμένα έργα υποδομής να μην άντεχαν το «χτύπημα» της συγκεκριμένης θεομηνίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνει προσπάθεια για κάτι καλύτερο…
Ιδού η Ρόδος των εκλογών της 8ης Οκτωβρίου ιδού και το πήδημα των πολιτών να δώσουν την απάντηση…