Ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα…

Ποιος θα πληρώσει την σπασμένη γνάθο και τα δόντια … ποσού 54.116 ευρώ, ενός 17χρονου μαθητή της Γ΄ Λυκείου που τραυματίστηκε με πέτρα που του πέταξε συμμαθητής του κατά την διάρκεια παιχνιδιού, καλείται να αποφασίσει το Εφετείο, καθώς το ανώτατο δικαστήριο του ανέπεμψε την υπόθεση.

Το επίδικο περιστατικό συνέβη τον Ιούλιο του 2003 όταν τρεις φίλοι, που ήταν τότε 17 ετών, πήγαν στην παραλία για μπάνιο και άρχισαν να παίζουν πετώντας ο ένας στον άλλο μικρά βοτσαλάκια. Το παιχνίδι σταμάτησε ξαφνικά όταν ο ένας από τους τρεις εκνευρίστηκε επειδή  δεχόταν πέτρες μεγαλύτερου μεγέθους. Ο ένας 17χρόνος μπήκε στη θάλασσα  και τότε ο δεύτερος φίλο πήρε μια πέτρα μεγάλου μεγέθους και την πέταξε προς αυτόν. Η πέτρα τον βρήκε  στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να  σπάσουν τέσσερα δόντια της άνω γνάθου, να υποστεί «κατάγματα της φατνιακής απόφυσης στη σύστοιχη περιοχή, μερική απώλεια της μύλης των πρόσθιων οδόντων της κάτω γνάθου και θλαστικό τραύμα κάτω χείλους».

Οι γονείς του τραυματισθέντα ανηλίκου διεκδίκησαν δικαστικά από τους γονείς του δεύτερου ανήλικου αποζημίωση  για ηθική βλάβη  και για αποζημίωση υλικών ζημιών (αποκατάσταση οδόντων, ιατρικές αμοιβές, κ.λπ.).

Τα δικαστήρια έκριναν ότι αποκλειστικά υπεύθυνος για ζημία που δέχθηκε στο πρόσωπο και τα δόντια ο ανήλικος  ήταν ο φίλος του  που πέταξε την πέτρα, ενώ  κρίθηκε ότι ο τραυματιστείς δεν ήταν συνύπευθος.

Όμως, από εκεί και πέρα αρχίζει ο γρίφος ποιος θα πληρώσει το ποσό των  54.116 ευρώ, καθώς ο «δράστης» ήταν ανήλικος τότε και την επιμέλεια του την είχαν οι γονείς του.

Το Εφετείο Καλαμάτας σε σχετική απόφαση του έκρινε ότι οι γονείς του “δράστη” ανήλικου ήταν διαζευγμένοι και σύμφωνα με το ιδιωτικό συμφωνητικό που είχαν υπογράψει οι πρώην σύζυγοι την επιμέλεια του παιδιού τους ασκούσε αποκλειστικά η μητέρα του. Έτσι, ο πατέρας του, σύμφωνα με τους εφέτες, δεν είχε την εποπτεία, άρα και την επιμέλεια  του ανήλικου τότε γιου του και συνεπώς δεν ευθύνεται την αποκατάσταση της ζημιάς που προκάλεσε το παιδί του, αναφέρουν οι εφέτες.

 

Ευθύνες στη μητέρα

 

Το ίδιο Εφετείο έκρινε ακόμη, ότι η μητέρα του ανήλικού που τραυμάτισε το φίλο του «ευθύνεται για τη ζημία που προξένησε το ανήλικο τέκνο της, καθόσον αυτή, εν όψει του συνόλου των περιστάσεων και ιδίως της ηλικίας, της ωριμότητας και της μόρφωσης του εποπτευομένου, που ήταν μαθητής Λυκείου, και της δικής της μόρφωσης, που ήταν αρχιτέκτων μηχανικός, δεν άσκησε την προσήκουσα εποπτεία, η παραμέληση της οποίας τελεί σε αιτιώδη συνάφεια με τη ζημιογόνο συμπεριφορά του εποπτευομένου και την  ζημία» που προκάλεσε.

Σύμφωνα πάντα με το Εφετείο η εν λόγω  μητέρα «δεν ασκούσε πάντοτε και ανά πάσα στιγμή τον προσήκοντα έλεγχο και την εποπτεία του τρόπου, με τον οποίο ο υιός της έπαιζε με τα άλλα παιδιά της ηλικίας του, λαμβανομένου υπόψη ότι αυτός ήταν μόλις 17 ετών και δεν του είχε επιστήσει την προσοχή να μην χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια του οποιουδήποτε παιχνιδιού επικίνδυνα αντικείμενα και δη πέτρες μεγάλου μεγέθους προς αποφυγή ατυχημάτων».

Κατά συνέπεια,  «δεν έλαβε όλα εκείνα τα αναγκαία προληπτικά μέτρα για την προσήκουσα άσκηση της εποπτείας του υιού της και δεν κατηύθυνε την προσοχή του στους κινδύνους που απορρέουν από ορισμένα αντικείμενα και ούτε τον καθοδήγησε σε συμπεριφορά σύμφωνη με τους κανόνες της κοινωνικής συμπεριφοράς».

Ήταν σε ηλικία ωριμότητας

Αντίθετα, ο  Άρειος Πάγος εξέφρασε τη γνώμη ότι έτσι που έκρινε το Εφετείο ως προς την ύπαρξη ευθύνης της μητέρας για τις ενέργειες του παιδιού της «εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο ως προς την εξειδίκευση της αόριστης νομικής έννοιας της προσήκουσας εποπτείας ανηλίκου».

Οι αρεοπαγίτες έλαβαν υπόψη τους ότι τα παιδιά ήταν «ηλικίας 17 ετών και μαθητές της τρίτης τάξης του Λυκείου, δηλαδή άτομα σημαντικής ωριμότητας και πνευματικής συγκρότησης». Κάτι που  σημαίνει ότι η μητέρα δεν είχε την υποχρέωση ειδικής επισήμανσης προς το παιδί της, ότι το να πετά στο πλαίσιο  παιχνιδιού  πέτρες συνιστά επικίνδυνη ενέργεια, που θα πρέπει να αποφεύγεται. Άρα, προσθέτουν οι αρεοπαγίτες, δεν τίθεται θέμα ελλείμματος εποπτείας του ανήλικού γιου της και ούτε θεμελιώνει ευθύνη για την συγκεκριμένη συμπεριφορά του ανήλικου.

Τελικά, ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι η εφετειακή απόφαση είναι πλημμελής και αναιτιολόγητη και ανέπεμψε στο Εφετείο Καλαμάτας  την υπόθεση για νέα κρίση.