ΣΥΡΙΖΑ: Πολιτικές προβλέψεις για… κουβά

Ένα από τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ στις προεκλογικές μάχες του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν ότι το κόμμα θα προκαλέσει τέτοια αναταραχή στην Ευρώπη, που θα αλλάξει την Ευρώπη της δημοσιονομικής  λιτότητας σε Ευρώπη των παροχών. Φυσικά αυτό το αφήγημα κατέρρευσε πριν προλάβει να πάει ο Αλέξης Τσίπρας από την Κουμουνδούρου στο Μαξίμου…

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Ουδείς στην Ευρώπη σκέφθηκε να αλλάξει, επειδή ανήλθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Τουναντίον πολύ σύντομα ο Έλληνας πρωθυπουργός έμεινε μόνος και γλίτωσε τα χειρότερα χάρη στο «κόκκινο» που άναψε ο Εμανουέλ Μακρόν στην αρχή στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στις πρωτοβουλίες του Ολάντ, αλλά και στην μετριοπάθεια που επέδειξε η Άνγκελα Μέρκελ.

Προφανώς το μάθημα δεν έγινε μάθημα για τους συνδικαλιστές και… λαϊκούς αγωνιστές που έχουν ως φωτεινό παράδειγμα τον Νικολάς Μαδούρο. Προφανώς διότι κλεισμένοι στον μικρόκοσμο της Κουμουνδούρου νόμιζαν ότι στην διεθνή πολιτική παίζουν τις κουμπάρες.

Και το λέμε αυτό, διότι από την αρχή της χρονιάς στο Μαξίμου υπήρξε ένας μακροχρόνιος σχεδιασμός. Ή πιο σωστά ο σχεδιασμός για την προώθηση των ελληνικών ζητημάτων έγινε με βάση τα σενάρια για την εξέλιξη των εκλογικών αναμετρήσεων σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία. Και είχαν καταλήξει πως εάν στις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις υπάρξει «αντισυστημική» ψήφος, τότε αυτό θα οδηγούσε στην εξουσίας δυνάμεις αντιδραστικές προς την Ενωμένη Ευρώπη και θα ταρακουνούσε συθέμελα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο καιροσκοπισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Έτσι προέβλεπαν επικράτηση του ακροδεξιού Βίλντερς στην Ολλανδία και νίκη της Λεπέν στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Και το παρολί τους ολοκληρωνόταν με ήττα της Μέρκελ τον Σεπτέμβριο στην Γερμανία. Φυσικά το στοίχημα των εγκεφάλων του Μαξίμου πήγε κουβά και το χειρότερο είναι ότι όλα τα καυτά ζητήματα που μας αφορούν, με κυριότερο η διευθέτηση του χρέους, μεταφέρονται για το τέλος του προγράμματος, τον Αύγουστο του 2018.

Ο Βίλντερς στην Ολλανδία ηττήθηκε, ενώ η Λεπέν δεν κατάφερε ούτε στον πρώτο γύρο να τερματίσει πρώτη. Και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν καταλάβει την δυναμική του Εμανουέλ Μακρόν. Γι’ αυτό και ξεκίνησαν να στηρίζουν κατ’ αρχάς τον Μπενουά Αμόν, εν συνεχεία πήγαν στον Ζαν Λικ Μελανσόν και στο τέλος τρέχουν για να δώσουν συγχαρητήρια στον Μακρόν. Μάλιστα θυμήθηκαν ότι κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, ο νέος Γάλλος πρόεδρος ήταν αυτός που αντιτάχθηκε στο σχέδιο Σόιμπλε και η χώρα μας έμεινε στο ευρώ, όταν ο Βαρουφάκης και οι λοιποί συγγενείς μιλούσαν για υπερήφανη διαπραγμάτευση.

Φυσικά δεν κατάλαβαν ούτε την δυναμική του Μακρόν που καταγραφόταν στις δημοσκοπήσεις ισχυριζόμενοι ότι τα γκάλοπ πέφτουν έξω. Προφανώς αγνοούσαν ότι οι γαλλικές δημοσκοπικές εταιρείες επένδυσαν σε νέα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν τα τρολαρίσματα των ερωτώμενων πολιτών.

Όλα στραβά
Όπως γίνεται αντιληπτό όλα πήγαν στραβά και καμία πρόβλεψη των εγκεφάλων δεν επαληθεύτηκε. Ο σχεδιασμός πήγε στράφι και τώρα η κυβέρνηση βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση να υπομείνει άλλη μία ήττα. Κι αυτό διότι την ίδια ημέρα που εξελέγη πανηγυρικά Μακρόν, στο παραδοσιακά αριστερίζον κρατίδιο του Σλέσβιγκ-Χόλστάιν, στην Γερμανία οι Χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελας Μέρκελ επικράτησαν μάλλον άνετα, κάτι που δείχνει ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Μάρτιν Σουλτς οι Σοσιαλδημοκράτες θα ηττηθούν εκ νέου. Και βέβαια ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος θα σκεφθεί για την γκαντεμιά του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς όποιον υποστηρίζουν καταστρέφεται.

Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε την επικράτηση του Ματέο Ρέντσι στις εσωκομματικές εκλογές του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος στην Ιταλία, τότε το περιβάλλον ολοένα και γίνεται πιο ασφυκτικό για την ελληνική κυβέρνηση. Και αυτό γιατί οι Μακρόν και Ρέντσι θέλουν να πρωταγωνιστήσουν έναντι της Μέρκελ. Αν μάλιστα καταφέρουν να εντάξουν στην συμμαχία τους και τον φιλελεύθερο Μάρκ Ρούτε από την Ολλανδία, τότε μιλάμε για μία τρόικα σκληρών μεταρρυθμιστών. Και τις σκληρές μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να τις αντέξει η Γερμανία.

Ταυτόχρονα το φιλόδοξο σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα για τη συμμαχία του νότου δεν φαίνεται πλέον να περπατά. Κι αυτό διότι ο Μακρόν στοχεύει σε μεγαλύτερο γήπεδο, ο Ρέντσι θέλει να τον ακολουθήσει, ενώ ο Ραχόι προτιμά την θαλπωρή της γερμανικής αγκαλιάς. Και ο Τσίπρας, αν και νέος, μάλλον του προκαλούν σπυράκια οι μεταρρυθμίσεις. Προτιμά τη σιγουριά των διορισμών στο δημόσιο.

Ας μην λησμονούμε: Μόλις πριν από λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός έλεγε στο υπουργικό συμβούλιο ότι το μοντέλο που εφαρμόζεται στην Ευρώπη δεν είναι αυτό που του αρέσει. Όμως αυτό το μοντέλο είναι που επικρατεί. Μεταρρυθμίσεις με δημοσιονομική πειθαρχία. Κυρίως μεταρρυθμίσεις. Το πώς ακριβώς θα γίνει αυτό και ποια ακριβώς νέα πολιτική έκφραση θα προσλάβει μένει να φανεί στους επόμενους μήνες.

Το χειρότερο με βάση τον σχεδιασμό του Μαξίμου ότι όλοι αυτοί οι μήνες μάλλον δεν μοιάζουν με κερδισμένος χρόνος για τη χώρας μας. Ο γαλλογερμανικός άξονας φαίνεται πως καλώς ή κακώς θα αναβιώσει, οι προσπάθειες για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής ιδέας θα ενταθούν. Κάθε φωνή που θα κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση κατά πάσα πιθανότητα θα έχει απέναντί της τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων και τις νέες, ή παλαιές πολιτικές δυνάμεις στις δύο μεγαλύτερες χώρες της ευρωζώνης και όχι μόνο σε αυτές.

Μόνη ελπίδα για να αλλάξει το κλίμα για την Ελλάδα είναι ο πρωθυπουργός να βάλει στο περιθώριο όλες τις φωνές εντός κυβέρνησης και κόμματος που μιλούν για ανατροπή στην Ευρώπη και με μία νέα ανακυβίσθηση να πείσει τους εταίρους, ότι και το ΣΥΡΙΖΑ είναι μία φιλοευρωπαϊκή δύναμη που δεν θέλγεται από τον Μαδούρο, ούτε από χρεοκοπημένους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής, οι οποίοι διώκονται για διαφθορά σε υψηλό επίπεδο. Πόσο εύκολο, όμως είναι να επιτύχει κάτι τέτοιο όταν τα στελέχη του ακόμη και σήμερα κάνουν λόγο πως “και ο Μακρόν και η Λεπέν είναι δύο πολύ κακές επιλογές”. Προφανώς, όσο και εάν ακούγεται παράξενο, οι ακροδεξιοί Βίλντερς και Λεπέν δεν προκαλούν αηδία, σε αντίθεση με ότι ισχύει στα υπόλοιπα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου.