Δικαστικό «μπλόκο» σε ασφαλιστική εταιρεία

«Μπλόκο» σε ασφαλιστική εταιρεία για τη συμμετοχή της σε διεθνή διαγωνισμό του δήμου Θεσσαλονίκης βάζει με απόφασή του το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης. Με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σκεπτικό το διοικητικό δικαστήριο.

Ρεπορτάζ: Πωλίνα Βασιλοπούλου

Με την αίτηση η εταιρεία ζητούσε να διαταχθούν ασφαλιστικά μέτρα για τον ηλεκτρονικό δημόσιο διεθνή διαγωνισμό του δήμου Θεσσαλονίκης με κριτήριο κατακύρωσης τη χαμηλότερη τιμή για την ανάθεση της υπηρεσίας «Παροχή Ασφαλιστικών Καλύψεων της Κινητής και Ακίνητης Περιουσίας του Δήμου Θεσσαλονίκης» για ένα έτος, συνολικής προϋπολογισθείσας δαπάνης 497.845,49 ευρώ χωρίς επιβάρυνση με φόρο προστιθέμενης αξίας λόγω εξαίρεσης των επίμαχων υπηρεσιών ασφάλειας από την επιβολή του φόρου αυτού.

Στον διαγωνισμό συμμετείχαν δύο εταιρείες. Η επιτροπή διενέργειας και αξιολόγησης του διαγωνισμού εισηγήθηκε τον αποκλεισμό της εταιρείας που προσέφυγε στη Δικαιοσύνη λόγω πλημμελειών των δικαιολογητικών συμμετοχής και της τεχνικής προσφοράς της και την αποδοχή των δικαιολογητικών συμμετοχής και της τεχνικής προσφοράς της συνδιαγωνιζόμενης παραπάνω εταιρείας.

Η εταιρεία, την προσφυγή της οποίας εξέτασε το Διοικητικό Εφετείο, άσκησε ένσταση που προβλέπεται με το άρθρο 16 παρ. 1 της διακήρυξης, προβάλλοντας αιτιάσεις τόσο για την απόρριψη των δικαιολογητικών συμμετοχής της όσο και της τεχνικής προσφοράς της. Η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου με απόφασή της και αφού έλαβε υπόψη τη γνωμοδότηση επί της ένστασης της επιτροπής διενέργειας και αξιολόγησης του διαγωνισμού, δέχθηκε την ένσταση αυτή κατά το μέρος που αφορούσε την τεχνική προσφορά της αιτούσας και την απέρριψε κατά το μέρος που αφορούσε τα δικαιολογητικά συμμετοχής της επικυρώνοντας το πρακτικό αποκλεισμού της.

Η εταιρεία κατά του βλαπτικού γι’ αυτήν μέρους τής παραπάνω απόφασης άσκησε προδικαστική προσφυγή κατά το άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 3886/2010. Με την ίδια προσφυγή προέβαλε αιτιάσεις και για την αποδοχή των δικαιολογητικών συμμετοχής της συνδιαγωνιζόμενης εταιρείας. Η Οικονομική Επιτροπή του καθ’ ου δήμου απέρριψε την προδικαστική προσφυγή ως αβάσιμη με την απόφασή της και απέκλεισε την αιτούσα από την περαιτέρω διαγωνιστική διαδικασία. Με την κρινόμενη αίτηση, η αιτούσα στρέφεται κατά της τελευταίας απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής και ζητεί τη λήψη των κατάλληλων ασφαλιστικών μέτρων για την προστασία των εννόμων συμφερόντων της.

Το σκεπτικό του δικαστηρίου
Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, ο επίμαχος διαγωνισμός εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας 2004/18/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όπως ισχύει, λόγω του αντικειμένου του και της συνολικής δαπάνης που προϋπολογίσθηκε. Συνεπώς, η υπό κρίση διαφορά διέπεται από τις διατάξεις του ν. 3886/2010.

Το δικαστήριο τονίζει στην απόφασή του πως από τις διατάξεις της διακήρυξης συνάγεται ότι οι συμμετέχουσες στον διαγωνισμό ασφαλιστικές επιχειρήσεις υποχρεούνται επί ποινή αποκλεισμού να προσκομίσουν ως διακεκριμένα δικαιολογητικά συμμετοχής αφενός επικαιροποιημένη βεβαίωση άδειας λειτουργίας και αφετέρου πιστοποιητικό πιστοληπτικής ικανότητας ή φερεγγυότητας για την πιστοποίηση αντιστοίχως της ύπαρξης εν ισχύι άδειας λειτουργίας τους και της ικανότητάς τους να ανταποκρίνονται στις οικονομικές υποχρεώσεις τους.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως επισημαίνει το δικαστήριο στην απόφασή του στην προκειμένη περίπτωση, κατά την αποσφράγιση του φακέλου διαπιστώθηκε ότι η αιτούσα εταιρεία αντί να υποβάλει το απαιτούμενο από το άρθρο 7 παρ. 9 της διακήρυξης «πιστοποιητικό πιστοληπτικής ικανότητας ή πιστοποιητικό φερεγγυότητας», είχε υποβάλει «ηλεκτρονικό μήνυμα προσαρτημένο στην Βεβαίωση Άδειας Λειτουργίας της, σύμφωνα με το οποίο η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία εκδίδει τις σχετικές Άδειες Λειτουργίας, απαντά στην εταιρεία ότι δεν είναι δυνατή η έκδοση πιστοποιητικού φερεγγυότητας». Κατόπιν τούτου, η παραπάνω επιτροπή εισηγήθηκε, με το παραπάνω πρακτικό, την απόρριψη της προσφοράς της αιτούσας λόγω «μη υποβολής πιστοποιητικού πιστοληπτικής ικανότητας ή πιστοποιητικού φερεγγυότητας».

Παράλληλα, τονίζεται στην απόφαση πως με την κρινόμενη αίτηση η αιτούσα αμφισβητεί τη νομιμότητα του αποκλεισμού της, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι η υποβληθείσα «Βεβαίωση Άδεια Λειτουργίας» της επιχείρησής της που εξέδωσε η Διεύθυνση Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης της Τράπεζας της Ελλάδος ως μόνο αρμόδιο εποπτεύον όργανο για τις ασφαλιστικές εταιρείες κατά το άρθρο 3 περ.10 του ν. 4364/2016, ισχύει ως πιστοποιητικό φερεγγυότητας, ωστόσο, σύμφωνα με το δικαστήριο, ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί γιατί δεν βρίσκει έρεισμα στον ν. 4364/2016, ο οποίος, ανεξαρτήτως αν διέπει την επίδικη διαφορά, δεν ορίζει, πάντως, ούτε στις παρατεθείσες στην προηγούμενη σκέψη διατάξεις των άρθρων του 76 και 112, τις οποίες επικαλείται η αιτούσα, ούτε σε κάποια άλλη διάταξή του, ότι η άδεια λειτουργίας ασφαλιστικής επιχείρησης ισχύει ως πιστοποιητικό φερεγγυότητας.

Επιπλέον, πρέπει να απορριφθεί, σύμφωνα με δικαστήριο, διότι η εταιρεία δεν προσκομίζει επιστολές της Εποπτικής Αρχής που να αποδίδουν στις εκδιδόμενες από αυτήν «Βεβαιώσεις Άδειας Λειτουργίας» ισχύ πιστοποιητικού φερεγγυότητας ούτε, άλλωστε, επί του σώματος της Βεβαίωσης Άδειας Λειτουργίας που υπέβαλε η αιτούσα γίνεται οποιαδήποτε μνεία περί ισχύος της ως πιστοποιητικού φερεγγυότητας. Τελικά, το δικαστήριο κατέληξε ότι νόμιμα αποκλείστηκε η εταιρεία.