«Ενώνουμε τις δυνάμεις μας για τα επόμενα δέκα χρόνια»

Στη Κρήτη και πιο συγκεκριμένα στη Μυρτιά  βρέθηκε την Πέμπτη ο Βαγγέλης Μαρινάκης όπου υπογράφτηκε το συμφωνητικό που θα επιτρέψει στο Μουσείο «Νίκος Καζαντζάκης» να συνεχίσει απερίσπαστο την πορεία του. Ο εφοπλιστής και η διοίκηση του Μουσείου έδωσαν τα χέρια για μια νέα συνεργασία με τον  δημοτικό σύμβουλο Πειραιά να αναλαμβάνει τα χρέη και τα έξοδα λειτουργίας τ του Μουσείου, «σώζοντας» από βέβαιο οικονομικό «πνιγμό» ένα στολίδι πολιτισμού της Μεγαλονήσου.

Σε δηλώσεις του ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης υπογράμμισε πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ένα μουσείο για τον μεγάλο αυτό συγγραφέα, τον Νίκο Καζαντζάκη, που όπως είπε τον συντρόφευε από τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια και τόνισε με νόημα ότι όλοι οι Κρητικοί έπρεπε να είχαν βοηθήσει το μουσείο και το μουσείο δεν κλείνει».

Επίσης αναφερόμενος στην κρίση δήλωσε πως εμείς οι Κρητικοί  ξέρουμε πως να τα καταφέρνουμε και θα βγούμε όρθιοι κι από αυτήν.

Να σημειώσουμε ότι παράλληλα με την υπογραφή του συμφωνητικού αίθουσα του μουσείου ονομάστηκε “Μιλτιάδης Μαρινάκης” προς τιμήν του πατέρα του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Να σημειώσουμε ότι το Μουσείο υπέφερε από πολλά χρέη και την αδιαφορία της πολιτείας και άνθρωποι του Μουσείου προσπαθούσαν τα τελευταία χρόνια να βρουν τους αναγκαίους πόρους για την λειτουργία του και για να καλύψουν τα πολλά ανοίγματα του παρελθόντος, που είχαν γίνει θηλιά στον λαιμό τους και τους έπνιγαν.

Αναλυτικά οι δηλώσεις Μαρινάκη

” H σχέση μου με τον μεγαλύτερο, κατά τη γνώμη μου, Έλληνα συγγραφέα, ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου, έχοντας διαβάσει και αγαπήσει ιδιαίτερα τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη, είχε αποφασίσει να βάλει σε περίοπτη θέση της παιδικής, ακόμα, βιβλιοθήκης μου, όλα τα βιβλία του.

 Ήμουν 6-7 χρονών όταν έχοντας δει πολλές φορές τους γονείς μου να διαβάζουν τα βιβλία του, μου δημιουργήθηκε η περιέργεια ν’ αρχίσω να διαβάζω κι εγώ, χωρίς ωστόσο, λόγω της νεαρής ηλικίας μου, να καταλαβαίνω και πολλά. Ωστόσο, εκείνα τα αθώα, γεμάτα περιέργεια διαβάσματα έγραψαν μέσα μου, στο υποσυνείδητό μου. Έχτισαν μέσα μου τις αρχές και τα πιστεύω του μεγάλου συγγραφέα.

 Στα εφηβικά μου χρόνια, πλέον, οι αρχές του Καζαντζάκη είχαν βαθιά χαραχτεί, μέσα μου. Για το πώς έβλεπε τον άνθρωπο, για το εύρος των ανθρώπινων σχέσεων, τον έρωτα, τη διασκέδαση, την εκτίμηση, την εργασία, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση του με τον Θεό. Για το πόσο αγαπούσε, με μοναδικό τρόπο, την Κρήτη, αλλά και την Ελλάδα.

 Μέσα από τα δικά του μάτια, ταξίδεψα στα πέρατα της γης, γοητευμένος από τις διηγήσεις του, με έκανε να αισθάνομαι ότι βρισκόμουν κι εγώ εκεί, δίπλα του. Παρατηρητής όσων παρατηρούσε που με τόση μοναδικότητα μετέφερε στα εκατομμύρια των αναγνωστών του στα πέρατα της γης.

 Τα βιβλία του υπήρξαν σύντροφοί μου στο εξωτερικό στα μαθητικά, στα φοιτητικά χρόνια, καθώς και στα πρώτα επαγγελματικά μου χρόνια , στο Λονδίνο που βίωνα μέσα από τα γραφόμενα ενός αληθινού κοσμοπολίτη την υπερηφάνεια, τις βαθυστόχαστες σκέψεις και εκφράσεις του, καθώς και τη νοσταλγία.

 Όπως συμβαίνει πολλές φορές σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, οι άξιοι άνθρωποι του αναγνωρίζονται και εκτιμούνται πρώτα στο εξωτερικό και μετά εδώ, στην Ελλάδα μας. Το ίδιο συνέβη και με τον Νίκο Καζαντζάκη.

 Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος που βρίσκομαι εδώ, στον τόπο μου. Εδώ που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν οι γονείς μου και ενώνουμε τις δυνάμεις μας με τους άξιους ανθρώπους του ιδρύματος «Νίκος Καζαντζάκης» για τα επόμενα δέκα χρόνια, προκειμένου να υλοποιήσουμε τα κοινά μας οράματα για νέες, δυναμικές δράσεις και δραστηριότητες εντός και εκτός Ελλάδας.

 Νομίζω ότι είναι καλύτερα να μην πούμε περισσότερα, γιατί όσα λιγότερα λέει κάποιος για τον μεγάλο συγγραφέα, τόσο περισσότερο καταλαβαίνει και απολαμβάνει διαβάζοντας τον μεγάλο Νίκο Καζαντζάκη”.