ΝΑΤΟ, νάτο το δαχτυλίδι…

Σε αυτόν τον τόπο έχουμε συνηθίσει να κοιτάζουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Αυτό ακριβώς κάνουμε και στην περίπτωση της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στο προσφυγικό με περιπολίες στο Αιγαίο. Με δεδομένο –και εφόσον ισχύουν τα όσα έχουν αποκαλυφθεί τα τελευταία 24ώρα– ότι δεν πρόκειται για παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, μιας και στα εθνικά χωρικά ύδατα θα επεμβαίνουν μόνο ελληνικές δυνάμεις, ο ντόρος που έχει δημιουργηθεί είναι προς τη λάθος κατεύθυνση.

Ήδη το μεσημέρι της Παρασκευής οι Βρυξέλλες έστειλαν επίσημο τελεσίγραφο με διορία τριών μηνών στην Αθήνα να προχωρήσει σε αποτελεσματικότερο έλεγχο των συνόρων μας, αλλιώς θα υπάρξει επί της ουσίας προσωρινή αναστολή της συμμετοχής της χώρας στη Συνθήκη Σένγκεν.
Η Ελλάδα όμως έχει ξεπεράσει τα όριά της στο προσφυγικό και βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες να εγκλωβιστούν στη χώρα. Την ίδια ώρα όμως η Τουρκία ενισχύθηκε με κάποια δισεκατομμύρια ευρώ από την Ευρώπη για να διαχειριστεί τις ορδές των μεταναστών.

Τώρα λένε ότι μπαίνει το ΝΑΤΟ στη μέση για να εξασφαλίσει πως όσοι επιχειρούν να περάσουν στο Αιγαίο θα ανακατευθύνονται πίσω στην Τουρκία. Είναι αυτό μεμπτό; Μάλλον όχι. Και αν κάποιοι θα σπεύσουν να θυμηθούν τις διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες, πριν τις επικαλεστούν θα πρέπει να αναλογιστούν τι είναι πιο φιλεύσπλαχνο: να εγκλωβίσεις βασανισμένους ανθρώπους σε μια βασανισμένη χώρα ή να τους επιτρέψεις να ακολουθήσουν νόμιμες διαδικασίες που ίσως να τους επιτρέψουν να χαμογελάσουν και πάλι;

Σε κάθε περίπτωση, όμως, η εξέλιξη αυτή δεν ήρθε ουρανοκατέβατη, ούτε κάποιος σκέφθηκε να βοηθήσει την Ελλάδα. Το αντίθετο. Κάποιος, κάποια μάλλον, ανακάλυψε τον τρόπο για να διασώσει τον εαυτό της. Και αυτή η κάποια δεν είναι άλλη από τη Γερμανίδα Καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ. Είχε μία και μόνο επιλογή για να κρατήσει το πρόβλημα έξω από τη χώρα της: να κλείσει τα σύνορα της Γερμανίας.
Μόνο που δεν θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας απόφασης που θα ξεσήκωνε κύμα αντιδράσεων σε όλη την Ευρώπη, έστω και αν χαροποιούσε τα ακροδεξιά στοιχεία στη βουλή της. Αντί αυτού, λοιπόν, εκείνη βρήκε την πλέον αρμόζουσα λύση: να κλείσει τα σύνορα της Ευρώπης και να κρατήσει έξω από αυτήν το τσουνάμι των βασανισμένων και πεινασμένων φτωχοδιάβολων αυτού του κόσμου.

Και αυτό διότι γνώριζε πως ακόμα και αν η Ελλάδα έκλεινε τα δικά της σύνορα, και πάλι θα βρισκόταν τρόπος –από τους δουλεμπόρους– να οδηγήσουν όσους μπορούσαν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Έτσι, σε συμφωνία με την Τουρκία –και πάντα με το αζημίωτο όπως παραπάνω σημειώνουμε–, τα νατοϊκά πλοία αναλαμβάνουν δράση και θα εξασφαλίσουν πως κανείς πλέον δεν θα περνά από την ανατολή στη δύση. Αφαιρώντας φυσικά το δικαίωμα από αυτούς να αιτηθούν ασύλου στην Ε.Ε.
Η Άνγκελα Μέρκελ επί της ουσίας κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί και κερδίζει χρόνο, εκτιμώντας πως η απόφαση αυτή θα σταματήσει και τις ροές των προσφύγων προς την Τουρκία, μιας και θα ξέρουν πως έτσι θα εγκλωβιστούν εκεί. Είναι όμως όντως θέμα χρόνου οι δουλέμποροι να βρουν άλλα μονοπάτια, μιας και το πρόβλημα –ο πόλεμος στη Συρία– παραμένει.
Η Γερμανίδα καγκελάριος κέρδισε και κάτι ακόμα: ενώ στη Γερμανία οι κάμερες κατέγραφαν και αναπαρήγαγαν τα όσα συνέβαιναν, πολύ δύσκολα πλέον ο πλανήτης θα μπορεί να δει τι συμβαίνει πάνω σε ένα ΝΑΤΟϊκό πλοίο που επεμβαίνει. Και φυσικά δεν θα βλέπει και τον δυστυχισμένο που θα παρακαλάει για μια νέα ζωή…