Στην υγειά της επόμενης (διοίκησης)

«Στην υγειά της αχάριστης, που δεν είχε αισθήματα, / Στην υγειά της επόμενης, που δεν ψάχνει για θύματα…»λέει ο στίχος του λαϊκού βάρδου Αλέκου Ζαζόπουλου, στίχος όμως που ταιριάζει «γάντι» στις διοικήσεις της ΕΠΟ, της σημερινής και βεβαίως της επόμενης που προκύψει από τις εκλογές του Οκτωβρίου.

Ας ξεκινήσουμε από τη σημερινή διοίκηση. Με προέδρους στην αρχή τον Γιώργο Σαρρή και στη συνέχεια τον ανεκδιήγητο και «αντιτουριστικό» Γιώργο Γκιρτζίκη, και έχοντας την απόλυτη ευθύνη στους ευαίσθητους τομείς της διαιτησίας και της Δικαιοσύνης –μέχρι πρότινος που, επιτέλους, ο Σταύρος Κοντονής πέτυχε την τοποθέτηση τακτικών δικαστών– έφτασε στον πάτο του βαρελιού.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τον θεσμό του Κυπέλλου που γελοιοποιήθηκε πλήρως, τις… κυβιστήσεις του Γκιρτζίκη στο θέμα των εποπτών, τις δεσμεύσεις από τις τράπεζες του λογαριασμού της ΕΠΟ, τις αλλοπρόσαλλες διαιτησίες στα επαγγελματικά και ερασιτεχνικά πρωταθλήματα που έδιναν τροφή για γέλιο στις εκπομπές του Κυριάκου Θωμαΐδη κάθε Δευτέρα…

Βεβαίως, έχουν ευθύνη και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Κυρίως διότι εμπιστεύθηκαν τους δύο προέδρους και συμφώνησαν με τις εισηγήσεις τους. Έτσι βλέπουμε τα 3/4 του Δ.Σ. να βαρύνονται με σοβαρότατες κατηγορίες για την περίφημη κάρτα υγείας, όταν οι περισσότεροι εξ αυτών ούτε καν θυμούνται πότε και πώς ελήφθη η σχετική απόφαση.

Ας πάμε όμως στην επόμενη μέρα, που τη διοίκηση διεκδικούν δύο παρατάξεις. Η πρώτη που στηρίζεται στα μέλη τής νυν διοίκησης και έχει συμπαραστάτη τον Ολυμπιακό, και η δεύτερη της αντιπολίτευσης με κύριους εκφραστές τις ΠΑΕ ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ.

Καμία έρευνα σχετικά με την κατανομή των ψήφων σήμερα δεν είναι δυνατόν να απεικονίσει την κατάσταση και να μετρήσει τις εκατέρωθεν δυνάμεις.

Στη συγκέντρωση της αντιπολίτευσης της Θεσσαλονίκης προ15 ημερών, υπήρξαν ενώσεις που παρευρέθηκαν αλλά… γλυκοκοίταζαν την άλλη πλευρά, και ενώσεις που δεν παρευρέθηκαν αλλά είναι με την αντιπολίτευση. Γιατί δεν προσήλθαν; Απλά, διότι θα ήθελαν να… εξαφανιστούν όλοι οι διαιτητές της ένωσής τους από τις εθνικές κατηγορίες, ούτε να μείνουν με το χέρι απλωμένο στα λίγα ευρουλάκια που δίνει πάντοτε η διοίκηση προ των εκλογών…

Κατά συνέπεια –υπό τις συνθήκες αυτές– ούτε το Μαντείο των Δελφών δεν θα μπορούσε να δημοσιοποιήσει προγνωστικά για τις πραγματικές δυνάμεις των δύο παρατάξεων.

Εκείνο όμως που μπορεί κάποιος να πει μετά λόγου γνώσεως είναι για τα οικονομικά αλισβερίσια των ενώσεων με τους αρχηγούς των παρατάξεων, ώστε η ψήφος τους να πιάσει τόπο…

Κυριολεκτικά χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα…

Η κάθε ένωση που δεν παίρνει ευρώ από την ΕΠΟ, κοιτάζει να βελτιώσει τα οικονομικά της με χορηγίες κάθε μορφής, πάνω και κάτω απ’ το τραπέζι. Εκεί μπαίνουν στη μέση οι νταραβεραντζήδες ενδιάμεσοι. Διαβεβαιώνοντας την ένωση ότι έχουν επαφή με τα «μεγάλα κεφάλια» των παρατάξεων, ζητούν και παίρνουν πακέτα ολόκληρα, μέρος των οποίων καταλήγουν στη δική τους τσέπη. Μάλιστα, επειδή ο αριθμός των ψήφων αυξήθηκε από 57 σε 188, γνωστός παράγοντας αναφώνησε: «Δηλαδή, τώρα θα τριπλασιάσουμε τα… δώρα;»

Όσον αφορά τις παρατάξεις, παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα, τα αρχηγικά μέλη της δεν έχουν πρόβλημα να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Γι’ αυτό και ταιριάζει απόλυτα ο στίχος του Ζαζόπουλου με μια μικρή παράφραση. Δηλαδή, αντί να λέει «στην υγειά της επόμενης που δεν ψάχνει για θύματα», μπορεί κάλλιστα να παραφρασθεί και να γίνει: «Στην υγειά της επόμενης που τα βρήκε τα θύματα»…

Τώρα όμως, όσον αφορά το κέρδος της παράταξης που θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά με μικρή διαφορά, όπως εκτιμούν οι σύγχρονοι «Κάλχες». Αν είναι η σημερινή παράταξη, έχει πολύ λίγα ψωμιά. Από την πρώτη μέρα που θα αναλάβει, θα αναμασώνται τα περί Κοριόπολις«1» και «2», η εγκληματική οργάνωση, η κάρτα υγείας και οι σεξιστικές συνομιλίες του Ζωγράφου  με τον Κυριάκο –ένας είναι ο Κυριάκος– να δίνει ρεσιτάλ κάθε Δευτέρα βράδυ.

Αν πάλι νικήσει η αντιπολίτευση, η χαμένη πλευρά θα ψάχνει να βρει πώς πήρε ο Μελισσανίδης τον ΟΠΑΠ, αν πριν από 30 χρόνια είχε σχέση με τη βλάβη μιας υδροφόρας σε παιχνίδι του Ιωνικού, πού βρίσκει τόσα λεφτά ο Σαββίδης, πώς πήρε ο κανάλι ο Αλαφούζος και πάει λέγοντας.

Με λίγα λόγια, βρέξει-χιονίσει, το τοπίο του ποδοσφαίρου θα είναι πάντα θολό, με εξαφανισμένους τους χορηγούς, με μειωμένα κάτω του ήμισυ τα εισιτήρια διαρκείας, τα εμπορικά και τηλεοπτικά δικαιώματα και κυρίως με τον φίλαθλο να γυρίζει οριστικά την πλάτη στον βασιλιά των σπορ.

Μοναδική λύση είναι να καταλάβουν οι αρχηγοί των παρατάξεων, που βάζουν και το χέρι στην τσέπη, ότι δεν γίνεται πλέον να πυροβολούν οι ίδιοι τα πόδια τους και συγχρόνως να έχουν απαιτήσεις.

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν και καταφύγουν σε λύσεις που θα σώσουν το ποδόσφαιρο και όχι μόνο την ομάδα τους, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς…

Η «Α»