Τα παραμύθια και το κρυφτούλι
Με τη δημοσίευση την περασμένη εβδομάδα των πόθεν έσχες των εθνοπατέρων, η πολιτική συζήτηση στον τόπο φαίνεται να αποπροσανατολίστηκε για ακόμη μία φορά. Ζαλισμένοι από τα μηδενικά που καταγράφονται στις δηλώσεις, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μπαίνουν στη διαδικασία να ποινικοποιήσουν τον πλούτο, προσπερνώντας το μείζον «φιλοσοφικό» ερώτημα: είναι άραγε δυνατόν άνθρωποι οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα να μπορέσουν να νιώσουν τον πόνο του μέσου Έλληνα ο οποίος βρίσκεται στα πρόθυρα της φτώχειας ή τη βιώνουν εδώ και καιρό;
Σε αυτό το ερώτημα δεν θα απαντήσει κανείς. Δεν είναι πιασάρικο. Πουλάει περισσότερο το γεγονός ότι κάποιοι της κυβέρνησης έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Παραβλέπεται όμως το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως αυτοί έχουν από καιρό τις δραστηριότητες τους στο εξωτερικό και δεν είχαν σχέση με την Ελλάδα.
Το τελευταίο θα μπορούσε να είναι ένα σημείο σκληρής κριτικής η οποία και θα ήταν εύστοχη. Πολιτικοί σωτήρες εισαγωγής που αγνοούν την ελληνική πραγματικότητα και το πιθανότερο να θέλουν να εφαρμόσουν πολιτικές αλλότριες που καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες της χώρας. Ουδείς όμως επικέντρωσε σε αυτό. Εξυπηρετώντας την κυβέρνηση η οποία κρύβει τις πληγές της, προσπαθεί να κρύψει να μειονεκτήματά της και χάνεται σε ατελή παραμύθια.
Ας ξεκαθαρίσουμε άπαξ δια παντός πως ο πλούτος δεν είναι ποινικό αδίκημα. Είναι θεμιτή φιλοδοξία όλων. Από τον απλό εργάτη μέχρι τον μεγαλοεπιχειρηματία. Αυτό είναι το σύστημα, έτσι λειτουργεί. Ποινικό αδίκημα δεν είναι καν το γεγονός πως κάποιος έχει ΝΟΜΙΜΑ χρήματα σε λογαριασμούς του εξωτερικού. Παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Αυτός ήταν ο στόχος τα τελευταία πολλά χρόνια, αυτό βιώνουμε.
Το μόνο μεμπτό είναι η χροιά πολιτικής ανηθικότητας που κρύβουν κάποιες επιλογές. Δεν μπορείς να διατηρείς τα χρήματά σου ασφαλή και την ίδια ώρα να παροτρύνεις άλλους να ρισκάρουν τα δικά τους. Αυτό είναι που κάνει η κυβέρνηση ήδη από το 2015. Με τους ψίθυρους για τη δραχμή, με τις ριψοκίνδυνες πολιτικές, με τη ζαριά για τις εκλογές που κανείς δεν θέλει να γίνουν απλώς για να μην αναλάβει την ευθύνη τους.
«Εκλογές το 2019» ξεκαθάρισε την Τετάρτη σε πηγαδάκι με δημοσιογράφο ανώτατος κυβερνητικός παράγοντας. Συνειδητό ψέμα που εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες. Γιατί στο Μαξίμου είναι έτοιμοι για τις κάλπες οποιαδήποτε στιγμή. Απλά δεν θέλουν να είναι εκείνοι που θα πάρουν την απόφαση. Όχι μόνο γιατί κάποιοι –πολλοί– θα χάσουν τις καλοπληρωμένες θέσεις τους, αλλά κυρίως γιατί οι πρόωρες εκλογές θα είναι η ομολογία μιας αποτυχίας την οποία η κατ’ ευφημισμό Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα δεν θέλει να χρεωθεί.
Πιέζει έτσι με αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές τους δανειστές και κυρίως το Βερολίνο να τους υποχρεώσουν σε εκλογές. Θα έχουν ένα ελαφρυντικό σε αυτή την περίπτωση, μια δικαιολογία που θα σώσει τα προσχήματα.
Ένα ακόμα παραμύθι που θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν δημαγωγικά κατηγορώντας τους κακούς ξένους που δεν τους ήθελαν γιατί θα ανέτρεπαν –πότε άραγε;– το κατεστημένο. Αυτά τα παραμύθια πάντως δεν τελειώνουν με το «ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» αλλά με τον κακό λύκο που εκτός από τη γιαγιά έφαγε και την Κοκκινοσκουφίτσα. Καλή χρονιά…