ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Ο Σαμαράς τους φυλάκισε, οι διάδοχοί του αδιαφόρησαν – Το φίδι (ξανα)βγαίνει από το αυγό του;

Η άμμος στην προεκλογική κλεψύδρα έχει αρχίσει να αδειάζει και εκτός από τη δημοκρατική μάχη των κομμάτων αυτή που με αγωνία αναμένεται είναι η μάχη της Δημοκρατίας με το φάντασμα της Χρυσής Αυγής που προσπαθεί να αναστήσει το καταδικασμένο πρωτοπαλίκαρό της, ο Ηλίας Κασιδιάρης.

Εν αναμονή της απόφασης του Αρείου Πάγου μόνο… παγωμένες δεν είναι οι εξελίξεις σχετικά με το κόμμα Κασιδιάρη. Αντιθέτως οι ζυμώσεις είναι πολλές και αφορούν αφενός το πότε θα βγει η ετυμηγορία της Θέμιδας (σ.σ. πληθαίνουν οι πληροφορίες που θέλουν να έρχεται πριν από τις 5 Μαΐου η απόφαση των αρεοπαγιτών του Α1 Τμήματος) αφετέρου τον φερετζέ που θα σκαρφιστεί να φορέσει ο πρωτόδικα καταδικασμένος ιδρυτής του εθνικιστικού μορφώματος «Έλληνες» προκειμένου να κατέβει στις εκλογές.

Εικάζεται για παράδειγμα ότι μπορεί να δούμε τους «Έλληνες» να συμμετέχουν αλλά τον Ηλία Κασιδιάρη να μην είναι υποψήφιος. Λέγεται, επίσης, ότι ο περίπου δοτός νυν πρόεδρος του κόμματος «Έλληνες» Αναστάσιος Κανελλόπουλος θα επανενεργοποιήσει τον δικό του σχηματισμό –το «Εάν»– και με αυτόν θα διεκδικήσει τις ψήφους των ακροδεξιών ψηφοφόρων στη περίπτωση που ο Άρειος Πάγος πει «αλτ» στο κόμμα Κασιδιάρη.

Ό,τι πάντως κι αν συμβεί επί του διαδικαστικού, η θλιβερή πολιτική διαπίστωση είναι ότι μονά-ζυγά κερδισμένος θα βγει ο μέχρι πριν από λίγα χρόνια «εκλεκτός» του επίσης έγκλειστου αρχηγού της Χ.Α. Νίκου Μιχαλολιάκου. Κι αυτό διότι αν τελικά του επιτραπεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο να συμμετάσχει αυτός και το κόμμα του στις εκλογές θα πανηγυρίζει ως αντισυστημικός που καθυπέταξε το «Σύστημα», ενώ αν του απαγορευτεί θα υμνεί τον εαυτό του ως «πεσόντα», «οσιομάρτυρα» και πολιτικά διωκόμενο για τις ιδέες(;) του.

Αδικαιολόγητος εφησυχασμός…

Το πώς φτάσαμε ως εδώ είναι πασιφανές και ο ιστορικός τού όχι πολύ μακρινού μέλλοντος δεν θα ιδρώσει όταν θα κληθεί να καταγράψει τις ευθύνες του ελληνικού πολιτικού συστήματος για την αναποτελεσματική αντιμετώπιση τους φασισμού και των πολιτικών εκφάνσεών του στη χώρα μας. Θα τις αποδώσει «αβάδιστα» στα κόμματα του δημοκρατικού τόξου που έπειτα από 49 χρόνια μεταπολιτευτικής δημοκρατικής ομαλότητας και με τη Χρυσή Αυγή καταδικασμένη ως εγκληματική οργάνωση, αδυνατούν να μπλοκάρουν με συνταγματικό τρόπο την κάθοδο του κόμματος-αντίγραφο της χρυσαυγίτικης εγκληματικής οργάνωσης. Αυτή, μάλιστα, η αδυναμία ομοθυμίας και συναίνεσης βαραίνει κύρια τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος; Ότι επέλεξε να βρεθεί ξανά στη λάθος πλευρά της ιστορίας επικαλούμενος προσχηματική επιχειρήματα και αρνούμενος να ψηφίσει όχι μία αλλά δύο απανωτές νομοθετικές ρυθμίσεις που έφερε η κυβέρνηση, μία στις 8 Φεβρουαρίου και μία διορθωτική-ενισχυτική στις 11 Απριλίου, ώστε να μπλοκαριστεί η εκλογική κάθοδος του κόμματός Κασιδιάρη.

Δύσκολο να ειπωθεί αν πρόκειται για ανικανότητα ή για αμέλεια των πολιτικών ηγεσιών που κυβέρνησαν τη χώρα από το 2015 μέχρι σήμερα το γεγονός ότι δεν πρόβλεψαν την παρούσα κατάληξη όπου το φίδι φαντάζει να ξαναβγαίνει από το αυγό του βγάζοντας περιπαικτικά τη διχαλωτή γλώσσα του. Απαντιέται, ωστόσο, με απόλυτη σιγουριά ότι υπήρξε ένας αδικαιολόγητος εφησυχασμός και μία ανεπίτρεπτη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα ξεμπέρδεψε με τα φασιστοειδή μορφώματα στις 22 Οκτωβρίου του 2020, όταν η ελληνική Δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση τα διευθυντικά ηνία της οποίας κρατούσαν και 7 βουλευτές της (οι Ν. Μιχαλολιάκος, Ηλ. Κασιδιάρης, Γ. Λαγός, Γ. Γερμενής, Ηλ. Παναγιώταρος, Χρ. Παππάς, Αρτ. Ματθαιόπουλος) οι οποίοι και κρίθηκαν ένοχοι.

Δεν ήταν όμως έτσι. Κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στις τελευταίες εθνικές εκλογές, τον Ιούλιο του 2019, η καθισμένη στο σκαμνί Χρυσή Αυγή έχασε την είσοδό της στη Βουλή για λίγες ψήφους καταφέρνοντας να πάρει ποσοστό 2,93%. Σημειώνεται ότι είχαν προηγηθεί οι Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019  όπου η Χ.Α. ήρθε πέμπτο κόμμα και με ποσοστό 4,87% εξέλεξε δύο ευρωβουλευτές.

Λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο (Σαμαρά)

Τα προειδοποιητικά καμπανάκια ήχησαν εκείνο το καλοκαίρι, αλλά κανείς δεν τους έδωσε σημασία. Κι ευτυχώς που δεν είχε κάνει το ίδιο λάθος η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά όταν την περίοδο 2012-2014 έβλεπε την απήχηση του νεο-ναζιστικού μορφώματος να γιγαντώνεται επικίνδυνα. Είναι τα χρόνια της σκληρής λιτότητας των τροϊκανών και της αντιμνημονικής οργής που εκτόξευσε τα εκλογικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής στο 6,97% (Μάιος 2012) δίνοντας ταυτόχρονα στους ηγέτες της την αίσθηση ότι με ασπίδα τη βουλευτική τους ασυλία θα μπορούν ακόμη και να εγκληματούν. Αυτό άλλωστε έπραξαν στις περιπτώσεις των δολοφονιών του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι τον Σεπτέμβρη του 2013 και νωρίτερα –στις αρχές του ίδιου χρόνου– του Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα.

Μόνο που οι χρησαυγίτες λογάριαζαν τότε χωρίς τον… ξενοδόχο Μεσσήνιο πρωθυπουργό. Είναι κοινά αποδεκτό από ότι χάρη στην πολιτική ενσυναίσθηση και τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης Σαμαρά οι υπεύθυνοι για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής τυλίχθηκαν σε μια κόλλα χαρτί και οδηγήθηκαν στο εδώλιο. Σε αυτές τις δάφνες πιθανότατα  επαναπαύθηκαν οι διάδοχοι του Αντώνη Σαμαρά όπως πολύ εύστοχα σημείωσε στα μέσα της εβδομάδας ο δημοσιογράφος Γεώργιος Μαλούχος(*) στη στήλη που επιμελείται στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ».

Ο γνωστός αρθρογράφος υπογραμμίζει συγκεκριμένα ότι «μετά την πτώση του Σαμαρά ακόμα και μέσα από τις φυλακές οι νεοναζί αλώνισαν περίπου ανενόχλητοι. Και έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε». Μάλιστα ο Γ. Μαλούχος επισημαίνει ότι πλέον οι ακροδεξιές παραφυάδες είναι περισσότερο επικίνδυνες γιατί αφενός «έχουν στις τάξεις τους λειτουργούς, και μάλιστα ανώτατους, του κράτους, πρώην και πιθανώς νυν. Έχουν συμβούλους, στελέχη άλλου επιπέδου από πριν» αλλά κυρίως γιατί «ξέρουν τι πρέπει να δείχνουν και τι να κρύβουν. Ξέρουν να φυλάγονται. Δεν άλλαξαν. Έμαθαν να προσέχουν. Και, κυρίως, να απευθύνονται πια και στο κανονικό εκλογικό σώμα. Έβγαλαν τα καραγκιοζιλίκια, άφησαν τα “εγέρθητω” και τις μιλιταριστικές σαχλαμάρες και βάλανε γραβάτα. Και επανέρχονται οι ίδιοι λύκοι αλλά με νέα έξυπνη προβιά Πώς; Επειδή μετά τον Σαμαρά ουδείς ενδιαφέρθηκε. Και έτσι τώρα οι φασίστες επιστρέφουν. Ισχυροί.»

(*) Αναλυτικά το άρθρο του Γ. Μαλούχου στα «ΝΕΑ» έχει ως εξής:

«Ο Σαμαράς, οι διάδοχοί του και οι φασίστες»

Το φως που έριξαν «ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» στον ρόλο που επιφυλάσσεται στο εκλογοδικείο σχετικά με την υπόθεση του κόμματος Κασιδιάρη συνιστούν πολύ κακό οιωνό για τις μετεκλογικές εξελίξεις. Και αυτό επειδή και στα δύο ενδεχόμενα, αν τα πράγματα φτάσουν εκεί, στο τέλος παραμονεύει μία πρωτόγνωρα άγρια πολιτική εκρηκτικότητα.

Το ένα ενδεχόμενο είναι να απαγορευθεί εκ προοιμίου η συμμετοχή του εν λόγω κόμματος στις εκλογές ή άλλου κόμματος που θα λέει ότι δεν έχει σχέση με τον Κασιδιάρη αλλά θα αποτελεί τον δούρειο ίππο του από τις φυλακές. Το άλλο ενδεχόμενο είναι να μην υπάρξει απαγόρευση.

Στο πρώτο ενδεχόμενο η έκρηξη παραμονεύει, αν το εκλογοδικείο –που ως γνωστόν θα συνέλθει μετά τις εκλογές– ακυρώσει τη συμμετοχή του κόμματος στις εκλογές και μοιράσει τελικά αναλογικά τις έδρες του κάτι τέτοιο θα αποτελέσει πολύ μεγάλο πολιτικό πρόβλημα και όχι μόνον από πλευράς του εν λόγω κόμματος.

Στο δεύτερο ενδεχόμενο το εκλογοδικείο μπορεί να κρίνει παράνομο τον αποκλεισμό του κόμματος από τις εκλογές και να τις ακυρώσει κάτι που θα έχει άλλου είδους τεράστιες επιπτώσεις μεταξύ των οποίων μία θα είναι και ότι θα λειτουργήσει ως η μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη που θα έχει λάβει πολιτικό κόμμα από προληπτική προεκλογική ακύρωση στα ελληνικά εκλογικά χρονικά.

Κατά συνέπεια και στα δύο ενδεχόμενα το φιτίλι έχει ήδη ανάψει και ουδείς γνωρίζει πώς θα μπορούσε να το σβήσει. Ιδίως η κυβέρνηση η οποία αναγκάστηκε να νομοθετήσει τρεις τέσσερις φορές προκειμένου να φτάσει και πάλι σε αβέβαιο αποτέλεσμα που εκτός των άλλων γεννά και έναν αρνητικό προηγούμενο μηχανισμό και σκεπτικό απαγορεύσεων που ανά πάσα στιγμή πλέον είναι δυνατόν κάποιος να τον επικαλεστεί όχι μόνον για τους φασίστες και τους νεοναζί αλλά για όποιον του κατέβει.

Η κυβερνητική αναποτελεσματικότητα μοιάζει ανεξήγητη δεδομένου ότι οι άνθρωποι που κλήθηκαν να τη χειριστούν είναι πιστοποιημένοι γι’ αυτά τα ζητήματα. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός όλων των άλλων εντελώς απαράδεκτων ας όψεται και η τραγική απλή αναλογική…

Όλα τα παραπάνω έχουν ήδη καταστήσει τους φασίστες στην Ελλάδα ήδη πιο επικίνδυνους απ ό,τι ήταν μέχρι σήμερα. Δυστυχώς οι διάδοχοι της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου που απάλλαξε την Ελλάδα από τη Χρυσή Αυγή ουδέποτε πήραν σοβαρά το πρόβλημα: κοιμήθηκαν πάνω στις δάφνες των προκατόχων τους που έδωσαν άγρια μάχη για να πετύχουν όσα πέτυχαν. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σαμαράς παραμένει μέχρι και σήμερα μακράν το πλέον μισητό πρόσωπο στις τάξεις της πραγματικής ελληνικής Ακροδεξιάς παρά το γεγονός ότι διάφοροι ανεγκέφαλοι επαγγελματίες ως επί το πλείστον προοδευτικοί αποκαλούν τον ίδιο… ακροδεξιό!

Όμως, μετά την πτώση του Σαμαρά ακόμα και μέσα από τις φυλακές οι νεοναζί αλώνισαν περίπου ανενόχλητοι. Και έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και μάλιστα αυτή τη φορά με κάτι επιπλέον που τους καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνους γιατί δεν είναι μόνον τα παραπάνω.

Τώρα, οι φασίστες έχουν πλέον στις τάξεις τους λειτουργούς, και μάλιστα ανώτατους, του κράτους, πρώην και πιθανώς νυν. Έχουν συμβούλους, στελέχη άλλου επιπέδου από πριν και κυρίως έχουν μάθει. Ξέρουν τι πρέπει να δείχνουν και τι να κρύβουν. Ξέρουν να φυλάγονται. Δεν άλλαξαν. Έμαθαν να προσέχουν. Και, κυρίως, να απευθύνονται πια και στο κανονικό εκλογικό σώμα. Έβγαλαν τα καραγκιοζιλίκια, άφησαν τα «εγέρθητω» και τις μιλιταριστικές σαχλαμάρες και βάλανε γραβάτα. Και επανέρχονται οι ίδιοι λύκοι αλλά με νέα έξυπνη προβιά Πώς; Επειδή μετά τον Σαμαρά ουδείς ενδιαφέρθηκε. Και έτσι τώρα οι φασίστες επιστρέφουν. Ισχυροί.