Η ιστορία διδάσκει, εμείς διδασκόμαστε;

Ήταν Ιούνιος του 2013 όταν ο Σαλί Μπερίσα δήλωνε την παραίτησή του από την πρωθυπουργία της Αλβανίας και από την ηγεσία του κεντροδεξιού κόμματός του έχοντας ηττηθεί στις εκλογές από τους Σοσιαλιστές του Έντι Ράμα. Μετά από τόσα χρόνια ο καλός φίλος του Κώστα Καραμανλή θυμήθηκε την Ελλάδα σε μία αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στον ενημερωτικό ιστότοπο Euractiv που ασχολείται με ζητήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα και… διδακτικά που είπε σε αυτή τη συνέντευξη ο Σαλί Μπερίσα ήταν αυτά που αφορούν το τρίγωνο των σχέσεων Αθήνας , Τιράνων και Άγκυρας. Συγκεκριμένα αποκάλυψε ότι αν και οι Τούρκοι δεν έδειξαν ποτέ κανένα σοβαρό ενδιαφέρον για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων στην οποία προέβησαν Αλβανία και Ελλάδα, έκαναν μια «πραγματικά ισχυρή» –όπως την χαρακτήρισε ο Μπερίσα– παρέμβαση όταν έπεσαν οι υπογραφές στη σχετική συμφωνία.

Για να υπάρχει όλο το background του θέματος θα πρέπει να υπενθυμιστεί ότι διαπραγματεύσεις της Αθήνας με τα Τίρανα δεν ήταν εύκολες ωστόσο η διπλωματία λειτούργησε και κατόπιν της μεσολάβησης Μπερίσα συμφωνήθηκε να παραδώσει η Αλβανία στην Ελλάδα περίπου 225 τετραγωνικά χιλιόμετρα αλβανικών χωρικών υδάτων. Έτσι, όταν τον Απρίλιο του 2009 ο Κώστας Καραμανλής επισκέφτηκε επισήμως την Αλβανία, συνοδεία τής τότε υπουργού Εξωτερικών, Ντόρας Μπακογιάννη, το θέμα έκλεισε και τυπικά, με τη χώρα μας να κρατά για τον εαυτό της το όριο των χωρικών υδάτων στην περιοχή στα 6 ναυτικά μίλια.

Δεν ήταν μικρό πράγμα αυτή η συμφωνία. Γι’ αυτό και ο πρώην πρωθυπουργός της Αλβανίας υποστηρίζει ότι από το 1996 που η Ελλάδα και η Αλβανία είχαν υπογράψει το ιστορικό Σύμφωνο Φιλίας, Συνεργασίας, Καλής Γειτονίας και Ασφάλειας, η συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσιών ζωνών και της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στις δύο χώρες ήταν η σημαντικότερη που υπογράφηκε, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι «ενώ το μελάνι ήταν ακόμη υγρό στη συμφωνία, τα Τίρανα υπέβαλαν επίσημα αίτηση για ένταξη στην ΕΕ με την υποστήριξη της Ελλάδας.».

Ο Μπερίσα περιγράφει στο Euractiv ότι το γεωπολιτικό παιχνίδι αρχίζει να γυρνάει τούμπα όταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα του μετέπειτα διάδοχου του στην πρωθυπουργία της Αλβανίας Έντι Ράμα προσέφυγε στο αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο πριν επικυρωθεί η συμφωνία οριοθέτησης από τα κοινοβούλια των κρατών χωρών. Αποτέλεσμα; Το δικαστήριο έκρινε ομόφωνα άκυρη τη συμφωνία με την επίκληση διαδικαστικών και ουσιαστικών παραβιάσεων που εκτιμήθηκε τότε ότι αντιβαίνουν στο Σύνταγμα και το Δίκαιο της Θάλασσας.

Ήταν, άραγε, αυτή η «πραγματικά ισχυρή παρέμβαση» που χρεώνει στην Τουρκία ο Μπερίσα; Κι αν όχι, πώς να πειστεί κάποιος για το αντίθετο, όταν βλέπει σήμερα τον Έντι Ράμα να εξυμνεί τον Ταγίπ Ερντογάν ως σπουδαίο σύμμαχο της χώρας του στο ΝΑΤΟ αλλά και ως διαμεσολαβητή της αγοράς από την Αλβανία τριών τουρκικών οπλισμένων drones έτοιμων να εκτελέσουν ακόμη και στρατιωτικές επιχειρήσεις;

Αλλά αυτή ακριβώς είναι η… διδαχή της συνέντευξης Μπερίσα. Ότι δηλαδή η Ελλάδα πρέπει να ενεργεί με αποκλειστικό –και κυνικό– γνώμονα το εθνικό συμφέρον κρατώντας μικρό καλάθι σε κάθε λογής «καλές υπηρεσίες» φίλων και συμμάχων. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσο τα γεράκια της Άγκυρας συνεχίζουν να τρυπούν τα θαλάσσια και εναέρια σύνορα της Ελλάδας, προ ολίγων ημερών στις Βρυξέλλες υπό άκρα μυστικότητα και με γερμανική «χορηγία»  τα είπαν τετ-α-τετ η διευθύντρια του διπλωματικού γραφείου του Κυριάκου Μητσοτάκη, Άννα-Μαρία Μπούρα, και ο διπλωματικός σύμβουλος του Ταγίπ Ερντογάν, Ιμπράημ Καλίν. Ο στόχος της συνάντησης ήταν, όπως ελέχθη, η αποκατάσταση του διαύλου επικοινωνίας σε επίπεδο διπλωματικών συμβούλων που είχε ατονήσει. Και το ερώτημα είναι αμείλικτο: ποια επικοινωνία μπορεί να αναθερμανθεί με έναν σφετεριστή-πειρατή των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων; Και γιατί να εμπιστευτεί η Αθήνα τη Γερμανία που αφήνει μονίμως εκτός νυμφώνος την Ελλάδα σε κάθε διεθνή συνάντηση που γίνεται για τη Λιβύη αφήνοντας την Τουρκία να κάνει παιχνίδι; Ακόμη και η καλοπιστία του πνεύματος των Χριστουγέννων έχει τα όριά της.