Η Ντόρα αποκάλυψε την απάντηση Κουφοντίνα, όταν τον ρώτησε για τη δολοφονία Μπακογιάννη
«Τώρα, βλέποντας πίσω, αντιλαμβάνομαι πόσο κακή μάνα ήμουν εκείνη την εποχή, γιατί τα παιδιά μου με στήριξαν και όχι εγώ τα παιδιά μου»
Μια προσωπική συνέντευξη, μιλώντας για γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της, παραχώρησε η βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Ενώπιος Ενωπίω» του Νίκου Χατζηνικολάου.
Μεταξύ άλλων, η Ντόρα Μπακογιάννη αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια, στη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, αλλά και στην περιπέτεια που πέρασε τελευταία με την υγεία της όταν διαγνώστηκε με καρκίνο.
«Η δολοφονία του Παύλου ήταν το χειρότερο πράγμα που πέρασα στη ζωή μου, όλα τα άλλα πόρρω απέχουν από αυτό», είπε αρχικά η Ντόρα Μπακογιάννη. Μάλιστα, παραδέχθηκε πως αισθάνεται τύψεις για το ότι δεν παρείχε στήριξη στα παιδιά της τη δύσκολη εκείνη περίοδο.
«Τα χρόνια μετά τη δολοφονία ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Πάρα πολύ δύσκολα. Για μένα η δολοφονία του Παύλου ήταν το χειρότερο πράγμα που πέρασα στη ζωή μου. Όλα τα άλλα πόρρω απέχουν από αυτό. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι είναι ποτέ δυνατόν ένας άνθρωπος να φάει 13 σφαίρες στην πλάτη και να δολοφονηθεί έτσι, κατά τον τρόπο με τον οποίο δολοφονήθηκε ο Παύλος. Ήταν ένας συναινετικός άνθρωπος, και γι’ αυτό δολοφονήθηκε, μου το είπαν και στη δίκη. Ρώτησα τον Κουφοντίνα και μου είπε ”ας μην είχε κάνει την εθνική συμφιλίωση”. Αυτό είναι που σε τρελαίνει! Καλά, σε τρελαίνουν τα πάντα» εξομολογήθηκε.
«Τώρα, βλέποντας πίσω, αντιλαμβάνομαι πόσο κακή μάνα ήμουν εκείνη την εποχή, γιατί τα παιδιά μου με στήριξαν και όχι εγώ τα παιδιά μου. Δεν ήμουν σε θέση να στηρίξω τα παιδιά μου. Κάτι το οποίο το φέρνω πάρα πολύ βαρέως και είναι η πρώτη φορά που το λέω. Έχω όμως τρομερές τύψεις για αυτό το πράγμα. Δεν ήμουν σε θέση απλά, δεν μπορούσα. Με στήριξαν η Αλεξία και ο Κώστας, οι οποίοι ήταν τότε 13 και 11 χρόνων. Στήριξαν αυτοί τη μαμά τους αντί να γίνει το σωστό που θα έπρεπε να γίνει. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, δεν την εύχομαι ούτε στον εχθρό μου», συνέχισε.
«Δεν νομίζω ότι κλείνει ποτέ αυτή η πληγή. Ήρθαν κάποιοι και μου είπαν ”θα συγχωρέσεις” και τους απάντησα: ”Οι παπάδες συγχωρούν, ο Θεός συγχωρεί, εγώ όχι”. Δεν υπάρχει περίπτωση να συγχωρέσω ποτέ, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να υπάρξει μέρα στην οποία να κουβεντιάσω αυτό το θέμα και στο οποίο να μην επανέρχεται με όλη του τη δύναμη. Βεβαίως, ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές και τα λοιπά όπως λένε, όμως υπάρχουν και κάποιες πληγές που μένουν πάντα ανοιχτές», παραδέχθηκε σε άλλο σημείο.
Ντόρα Μπακογιάννη για τη μάχη με τον καρκίνο
«Η πρώτη δική μου αντίδραση ήταν παντελώς γελοία, όπως συνήθως είναι γελοίες όλες οι αντιδράσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Έλεγα πως θα το κρύψω από τα παιδιά μου, από τον άντρα μου και τα λοιπά. Τα έβαλα λίγο κάτω γιατί, όταν το έμαθα, ήμουν μόνη μου. Ήθελα να το κρύψω για να μη στεναχωρηθούν και φοβήθηκα. Όλοι νομίζουμε ότι είμαστε αναντικατάστατοι και φοβήθηκα πάρα πολύ πώς θα αντιδράσουν. Βεβαίως, μετά επικράτησε η λογική, επικράτησε η αδελφή μου, η Κατερίνα, που είναι ο σοβαρός άνθρωπος σε αυτή την οικογένεια. Μου είπε ”τι βλακείες είναι αυτές” και τα λοιπά, οπότε τους το είπα», περιέγραψε.
«Πρέπει να πω ότι αντέδρασαν με πολύ μεγάλη ψυχραιμία και ωριμότητα. Ευτυχώς, αυτή η οικογένεια φαίνεται πως στα δύσκολα σοβαρεύεται, στα εύκολα τα κάνει μαντάρα. Πράγματι, αυτό κράτησε 24 ώρες, στις 24 ώρες το είπα και δημόσια. Κυρίως ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετώπισε όλη η οικογένειά μου, ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετώπισαν οι φίλοι μου και όλα αυτά μου έδωσαν πάρα πολύ μεγάλη δύναμη. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο άλλοι άνθρωποι που έχουν την ίδια αρρώστια επικοινώνησαν μαζί μου για να μου δώσουν θάρρος. Όλα πάνε καλά, ήταν άλλη μία περιπέτεια στη ζωή μου», υπογράμμισε.
«Η πρώτη σκέψη που κάνατε ποια ήταν; Όταν μάθατε ότι εδώ υπάρχει μια περιπέτεια υγείας σοβαρή, πού πήγε το μυαλό αμέσως;» ρώτησε, εν συνεχεία, ο Νίκος Χατζηνικολάου, με την Ντόρα Μπακογιάννη να απαντά:
«Σας είπα, τι θα κάνουν τα παιδιά μου. Τα παιδιά είναι το άπαν. Τα παιδιά και τα εγγόνια. Εγώ δεν είχα ποτέ προβλήματα στην ιεράρχηση της αγάπης μου για κάτι. Η οικογένειά μου ήταν πάντοτε πρώτη στην ιεράρχηση. Βεβαίως, τα παιδιά μου στην εφηβεία θα έλεγαν ”όχι, έτρεχες πιο πολύ πολιτικά αντί να ασχοληθείς μαζί μας”, αλλά η πραγματικότητα είναι πως μέσα μου η οικογένειά μου είναι ό,τι πολυτιμότερο διαθέτω».