Nέα… Λέστερ ή απλά έχει άστρο;

Το προπέρσινο… παραμύθι της αγγλικής Λέστερ, που ήρθε από το πουθενά να κατακτήσει κοτζάμ Πρέμιερ Λιγκ, εμείς εδώ στην Ελλάδα το ζήσαμε πολλά χρόνια νωρίτερα με την σπουδαία Λάρισα του Γιάτσεκ Γκμοχ. Ανόμοια μεγέθη; Ίσως! Αλλά το 1988 κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την κατάληξη που θα είχε η ξέφρενη κούρσα του βυσσινί αλόγου του θεσσαλικού κάμπου προς τον τίτλο, την οποία με συμπληρωμένο το 1/4  της φετινής σεζόν θυμίζει ο Ατρόμητος.

Οι Περιστεριώτες που βρίσκονται μετά τις πρώτες 8 αγωνιστικές στην κορυφή, έχοντας πετύχει… πράματα και θαύματα μέχρι τώρα, βγάζουν αξιοπρόσεκτη σταθερότητα τόσο στα αποτελέσματά τους, όσο και στην εικόνα τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Εν πολλοίς υπεύθυνος για το στιβαρό φετινό πρόσωπο των «κυανόλευκων» του Περιστερίου είναι ο Νταμίρ Κάναντι, που προσελήφθη τον περασμένο Ιούλιο στην τεχνική ηγεσία ως ένα ακόμα… διεθνές στοίχημα της διοίκησης και του Γιώργου Σπανού που σαν παράγοντας δεν φοβάται να πειραματιστεί, επειδή προφανώς ανήκει στην νεότερη γενιά. Η επιλογή του Κάναντι αρχικά ήταν από μόνη της αμφιλεγόμενη και το μεγαλύτερο ερωτηματικό είχε να κάνει με το παντελώς… άγνωστο, για τον 47χρονο Αυστριακό τεχνικό, ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο Κάναντι έδωσε πραγματικό… ρεσιτάλ στα 4 και κάτι χρόνια που έμεινε στον πάγκο της Άλταχ, την οποία παρέλαβε ουσιαστικά διαλυμένη στην δεύτερη κατηγορία, αλλά μέσα σε δύο χρόνια την οδήγησε στον… αφρό, κερδίζοντας μέχρι και ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Το επόμενο βήμα στην ιστορική Ραπίντ Βιέννης αποδείχθηκε μάλλον πρώιμο για τον Αυστριακό κόουτς, που πήρε ωστόσο παραστάσεις από μεγάλο σύλλογο, τις οποίες εφαρμόζει με επιτυχία στο Περιστέρι. Δεν είναι μόνο η οργανωμένη άμυνα, που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζει τον δυσκολοκατάβλητο τα τελευταία χρόνια Ατρόμητο. Η επανάσταση του Κάναντι έχει να κάνει με το ότι η ομάδα του εκδηλώνει επιθέσεις με πολλούς παίκτες, γεγονός που την καθιστά εξαιρετικά απρόβλεπτη και την βοηθά να παίρνει γκολ από ποδοσφαιριστές άγνωστους στον ευρύτερο ποδοσφαιρικό χάρτη, όπως ο Κιβρακίδης που αποτελεί τον παίκτη-αποκάλυψη μέχρι στιγμής στην φετινή σεζόν.

Με τον Αυστριακό ο Ατρόμητος παίζει 4-3-3 που μετατρέπεται σε 4-5-1 όταν αμύνεται, κλείνοντας καλά τους χώρους στα μετόπισθεν. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί και το ιστορικό ρεκόρ των 551΄ χωρίς να δεχθεί γκολ, περισσότερο δηλαδή από έξι αγωνιστικές. Το τελευταίο που δέχθηκε αποτελεί μακρινή… ανάμνηση, καθώς ήταν στις 25 Αυγούστου, πριν από δύο μήνες!

 

Τα μεταγραφικά…

ψώνια και οι δανεικοί

από το πάνω ράφι

 

Πέρα από τον προπονητή, ένα ακόμα στοιχείο που έχει ήδη κάνει την διαφορά είναι ο εξαιρετικός μεταγραφικός σχεδιασμός του περασμένου καλοκαιριού. Οι Περιστεριώτες έκαναν δυνατές και ουσιαστικές προσθήκες, όλες σχεδόν από το πάνω ράφι. Ο Ολυμπιακός μπορεί, λόγω Χάσι, να προτίμησε τον Προτό από τον Γιαννιώτη, όμως ο 24χρονος γκολκίπερ φροντίζει να υπενθυμίζει στους «ερυθρόλευκους» κάθε εβδομάδα πόσο λάθος έκαναν, καθώς ακόμα δεν έχει μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του μετά από 6 αγωνιστικές!

Τα ίδια ισχύουν στο… περίπου και για τον Ρισβάνη που έκανε το ίδιο δρομολόγιο (Ρέντη – Περιστέρι) κι έχει ήδη προλάβει σε αναδειχθεί σε ογκόλιθο της καλύτερης βάσει των αριθμών άμυνας στην φετινή Σούπερ Λιγκ.

Οι Περιστεριώτες δεν ενισχύθηκαν μόνο στα μετόπισθεν, αλλά και στις υπόλοιπες γραμμές τους με τον Ουάρντα, που ήρθε σαν προσθήκη της τελευταίας στιγμής δανεικός από τον ΠΑΟΚ να δίνει μέσα στο γήπεδο το ένα ποδοσφαιρικό σόου μετά το άλλο.

Είναι ικανός ο Ατρόμητος να πετύχει φέτος ένα θαύμα ανάλογο μ’ εκείνο της Λάρισας πριν από 30 χρόνια; Κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά, το βέβαιο όμως είναι ότι μετά τις εκτός έδρας νίκες σε «Καραϊκάκη» και ΟΑΚΑ δεν θα πρέπει να λογίζεται πλέον ως μικρομεσαίος…