Ο Αλέξης ανακάλυψε τους κεντρώους, ο Κυριάκος μιλάει στον ψυχισμό τους

Εδώ και τουλάχιστον μία εξαετία ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρείται ως ο ηγέτης του λεγόμενου κεντρώου χώρου. Ενός χώρου για τον οποίο οι πολιτικές αναγνώσεις διαφέρουν κατά το δοκούν. Όσοι ευνοούνται από τους κεντρώους είναι ο χώρος που συνήθως κρίνει τις εκλογές. Για τους άλλους ότι δεν παίζει κανένα ρόλο. Τουλάχιστον αυτή την οπτική παρουσίαζαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το 2019, όταν έλεγαν πως «το Κέντρο μοιάζει περισσότερο με πολιτικό κατασκεύασμα, που ανοιγοκλείνει λες και είναι ακορντεόν ανάλογα με την επικαιρότητα και την πόλωση».

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Όμως σύμφωνα με όλες τις αναλύσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ διαψεύστηκε πανηγυρικά (δεν ήταν και η πρώτη φορά) σχετικά με το κέντρο. Οι κεντρώοι ήταν αυτοί που υποτιμητικά τα στελέχη της Κουμουνδούρου τους ασκούσαν μπούλινγκ όταν τους αποκαλούσαν «υποταγμένους μενουμευρωπαίους». Και φυσικά  οι κεντρώοι ήταν αυτοί που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία του λεγόμενου αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου αντιδρώντας στα χαράτσια του Τσακαλώτου. Απλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης «καβάλησε το κύμα» όπως είναι η ορολογία των απανταχού σέρφερ και κέρδισε τις εκλογές.

Αυτούς, λοιπόν, τους κεντρώους που την τετραετία 2015-2019 χλεύαζε ο Αλέξης Τσίπρας, τώρα προσπαθεί να τους καλοπιάσει ελπίζοντας ότι έχει ελπίδες να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Την αλήθεια ο Αλέξης Τσίπρας– ως συνήθως αν δεν τον συμφέρει- την παραδέχεται πολύ αργότερα. Ότι στην μαγιά του 39% του «ναι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 πάτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να πετύχει τις αλλεπάλληλες νίκες του 2019.  Συνήθως οι κεντρώοι, ειδικά από το 2000 μέχρι σήμερα, είναι σε όλες τις εκλογές με την πλευρά των νικητών. Αυτό τουλάχιστον το συμπέρασμα εξάγουν οι εκλογολόγοι. Διότι αυτό το κοινό δεν παρουσιάζει στενά ιδεολογικά στεγανά και αποφασίζει με βάση τα συμφέροντα του. Οπότε είναι πολύ εύκολο να μετακινηθεί. Η μοναδική του ήττα καταγράφεται στο δημοψήφισμα του 2015. Όμως αυτή η ήττα του λεγόμενου «μετώπου της λογικής», όπως αποκλήθηκε, μετατράπηκε στην κινητήριο δύναμη κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Σε εκείνο το κοινό απευθύνθηκε λίγο καιρό αργότερα η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη για να κερδίσει τις εκλογές του 2019 – και μαζί, στη μεσαία τάξη που δυσαρεστήθηκε πολύ από την οικονομική πολιτική που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι ψηφοφόροι που στις προηγούμενες εκλογές έκαναν για πρώτη φορά ιδεολογικό άλμα, ψηφίζοντας Ν.Δ., με στόχο την αποχώρηση της προηγούμενης κυβέρνησης και την επάνοδο στην πολιτική και οικονομική κανονικότητα. Κύριος λόγος για αυτή τη μεταπήδηση ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος έκανε εκτεταμένα ανοίγματα προς το Κέντρο, προτάσσοντας, μεταξύ άλλων, το αίτημα μιας σιωπηλής πλειοψηφίας για θεσμική κυβερνητική διαχείριση, στην οποία το κεντρώο ακροατήριο, σύμφωνα με τις έρευνες της εποχής, θεωρούσε πως έπασχε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Θέλει μερίδιο

Και μπορεί το συγκεκριμένο κοινό να μην έχει την τεράστια δύναμη και να το υπολογίζουν οι δημοσκόποι σε ένα 8-12% των ψηφοφόρων, όμως είναι αυτό που γέρνει την πλάστιγγα μία από εδώ και μία από εκεί. Το συγκεκριμένο κοινό επιθυμεί νομιμότητα, τάξη, ασφάλεια, δημοκρατικούς θεσμούς, ελευθερία έκφρασης και οικονομία δίχως ασφυκτικά δημόσια δεσμά. Αυτό το κοινό τώρα με βάση τις δημοσκοπήσεις είναι σφόδρα ενοχλημένο με τις παρακολουθήσεις, όπως αναφέρουν οι δημοσκοπήσεις, δίχως αυτό να σημαίνει ότι μπορεί να κατευθυνθεί μαζικά, όπως τα πρόβατα στην απέναντι όχθη. Είναι χαρακτηριστικό το πόσο έχουν ενοχληθεί με τις παρακολουθήσεις, που στην ερώτηση που απηύθυνε η GPO στους ερωτώμενους (Νοέμβριος 2022 και η οποία δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά»), για το αν υπάρχει ευθύνη του Πρωθυπουργού στη συγκεκριμένη υπόθεση, το 78,2% των κεντροαριστερών απαντά «ναι» ή «μάλλον ναι», ενώ στους κεντρώους το ποσοστό φτάνει το 46,2%. Δηλαδή ένας στους δύο. Ένα ποσοστό πολύ σημαντικό που μπορεί να κρίνει την αυτοδυναμία, ειδικά εάν λειτουργήσουν συνδυαστικά και τα υπόλοιπα προβλήματα που απασχολούν την μέση ελληνική οικογένεια.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας έχει επιδοθεί σε ένα έντονο φλερτ με τον κεντρώο χώρο. Με μία επιχείρηση… γοητείας προσπαθεί να κερδίσει μερίδιο. Απλά δεν γνωρίζει το πώς σκέφτεται αυτό το ακροατήριο κι επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Όπως για παράδειγμα με το να μην ψηφίζει τις αμυντικές δαπάνες του προϋπολογισμού, όταν σε καθημερινή βάση Ερντογάν και σία (ο Θεός να τους κάνει γείτονες) εκτοξεύουν απειλές ότι θα μπουκάρουν σε κάποιο ελληνικό νησί, ή ότι θα πλήξουν την Αθήνα με πύραυλο.

Χωρισμένο

Τα τελευταία ευρήματα των δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι το αρραγές του «μετώπου λογικής» δεν είναι πια το ίδιο – και μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει εκτός των διαφόρων προβλημάτων και το ζήτημα των παρακολουθήσεων.  Όμως  από την άλλη δεν πείθεται και από την εναλλακτική πρόταση, που βέβαια ακόμη δεν έχει παρουσιάσει ο Αλέξης Τσίπρας.

Το πιο αρνητικό για την αξιωματική αντιπολίτευση είναι ότι παρά την δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισπράττει απολύτως τίποτα. Ακόμη και κάποιοι κεντρώοι, που έχουν απομακρυνθεί από τη Ν.Δ. το σκέφτονται δύο και τρεις φορές για το εάν πρέπει να δώσουν την ψήφο τους στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Αλέξη Τσίπρα. Ακόμη και το θέμα της ακρίβειας, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ. την έχει ονομάσει ως «ακρίβεια Μητσοτάκη», δεν δείχνει να πείθει τους κεντρώους.

«Πιο εύκολα αυτοί οι ψηφοφόροι θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στο ΠΑΣΟΚ και το Νίκο Ανδρουλάκη», αναφέρουν στις αναλύσεις τους οι δημοσκόποι, λόγω του ότι οι αντιδράσεις του τρίτου κόμματος είναι σαφές πιο λογικές. Ίσως και γι’ αυτό το λόγο η Χαριλάου Τρικούπη τις τελευταίες ημέρες κάνει λόγο ότι ακόμη και μετά τις πρώτες εκλογές (με απλή αναλογική) μπορεί να υπάρξει σταθερή κυβέρνηση, προτάσσοντας τις προγραμματικές συμφωνίες.

Όπως και να έχει, είναι προφανές ότι προσεχώς θα μπούμε σε μία περίοδο πολύ πιο έντονης πόλωσης. Πολλά θα εξαρτηθούν από τις κινήσεις της κυβέρνησης, αφού εκείνη έχει την «μπάλα» στα χέρια της, δηλαδή τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας.