ΠΑΝΔΗΜΙΑ: Το τέλος των βεβαιοτήτων

Δύο κυβερνήσεις έχασαν την εξουσία στην Ελλάδα από το 2010 έως το 2015, γιατί υπό το βάρος μίας έξωθεν επιβεβλημένης υποχρεωτικότητας σε σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή έβαλαν βαθιά το χέρι στις τσέπες των Ελλήνων.

Με την ψευδαίσθηση ότι αυτά τα «κουτσουρεμένα» εισοδήματα θα τους τα βάλει πίσω στους… λογαριασμούς τους, το 2105 οι ίδιοι ψηφοφόροι εξέλεξαν μία τρίτη κυβέρνηση. Κι όταν έπεσαν οι μάσκες και οι σωτήρες έγιναν μνημονιακότεροι των μνημονιακών, έκοψαν συντάξεις και… μελάνιασαν τη μεσαία τάξη από το ξύλο της υπερφορολόγησης, έπεσαν με τη σειρά τους από την εξουσία. Άλλωστε και η νυν κυβέρνηση με σημαία την επιστροφή στην κανονικότητα ανέβηκε στον θώκο της εξουσίας, υποσχόμενη μία πολιτική λιγότερο φορομπηχτική και περισσότερο αναπτυξιακή, ώστε να αυγατίσει το εθνικό παραγόμενο προϊόν και μαζί του να αυγατίσουν τα εισοδήματα.

Το ότι οι πολίτες τουλάχιστον στην Ψωροκώσταινα ψηφίζουν κατά βάση σκεπτόμενοι το πορτοφόλι τους το ξέραμε. Να, όμως, που μάθαμε ότι μάλλον άρχισαν να εμβολιάζονται και με βάση το πορτοφόλι τους. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι τις τελευταίες 72 ώρες καταγράφεται  σημαντική αύξηση στους εμβολιασμούς για την τρίτη δόση, αλλά κυρίως εκείνων που σπεύδουν τώρα να εμβολιαστούν για πρώτη φορά.

Για να έχουμε μία τάξη μεγέθους, εκεί που ο ρυθμός του εμβολιαστικού προγράμματος είχε βαλτώσει και τα εμβολιαστικά κέντρα είχαν αραχνιάσει, την Πέμπτη πραγματοποιήθηκαν σχεδόν 95.000 εμβολιασμοί. Μάλιστα είναι τέτοια η… φούρια ώστε για να διευκολυνθούν οι πολίτες, που το απόγευμα της ίδιας ημέρας ανακοινώθηκε το άνοιγμα για αύριο Κυριακή (5/12) 60.000 νέων θέσεων για ραντεβού εμβολιασμού πρώτης και τρίτης δόσης.

Αν αποπειραθούμε να εξηγήσουμε αυτήν τη συμπεριφορά, θα είναι μάλλον άσκοπο γιατί δεν συνοδεύεται από ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Δεν είναι να απορείς μόνο γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν πείστηκαν 10-11 μήνες τώρα από τους ειδικούς επιστήμονες, από τις παραινέσεις της πολιτείας ή από τον αριθμό των 80-100 ψυχών που παίρνει μαζί του κάθε ημέρα ο θεριστής του κορωνοϊού. Δεν έχει εξήγηση ούτε αυτό που εν ολίγοις επισημαίνει  σε σημείωμά του ο Κώστας Γιαννακίδης (σ.σ. στο protagon.gr) ότι οι άνθρωποι που τώρα σπεύδουν για το εμβόλιο, μπροστά στον φόβο να τους πάρει το κράτος ένα κατοστάρικο από το πορτοφόλι, ξέχασαν και τα τσιπάκια του διαβόλου, και τα dna του πιθήκου και τους πνευματικούς τους και όλους.

Αν κάτι, λοιπόν, μάθαμε από αυτά τα δύο χρόνια συγκατοίκησης με τον ιό που άλλαξε άρδην τις ζωές των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, είναι ότι δεν υπάρχουν βεβαιότητες. Δεν ήταν τελικά βέβαιο ότι ο ιός θα κάνει τον κύκλο του και θα ξεφουσκώσει. Δεν ήταν βέβαιο –όπως νομίζαμε– ότι θα ανακαλυφθεί το εμβόλιο και όλα θα τελειώσουν από τη μία ημέρα στην άλλη. Δεν ήταν βέβαιο ότι οι πολίτες θα παρακινηθούν είτε με το καρότο των βάουτσερ των €150 στους νέους ή με το μαστίγιο του προστίμου των  €100 στου 60ρηδες. Γι’ αυτό, ας μην επιμένουν εκεί στην αξιωματική αντιπολίτευση να κάνουν τους μετά Χριστόν προφήτες, λέγοντας «όχι» στα πάντα κι έχοντας να προτείνουν μόνο το απίθανο εφεύρημα της «προαιρετικής υποχρεωτικότητας».

Αυτό το παιχνιδάκι του Ντόκτορ Τζέκιλ και του Μίστερ Χάιντ, κατά πώς βολεύει το μικροπολιτικό όφελος της στιγμής, δεν βοήθησε κανέναν. Πολλώ δε μάλλον δεν θα βοηθήσει τη χώρα την ώρα του πολέμου με τον πανδημικό εχθρό που βρίσκεται όχι προ αλλά εντός των πυλών.

Για το τέλος και μία συμβουλή για τα κυβερνητικά αυτιά, μιας και θυμηθήκαμε το μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Στίβενσον. Μπορεί η Ν.Δ. από τους 28 μήνες της θητείας της να κυβερνά σε νορμάλ συνθήκες μόλις τους έξι, αλλά σύμφωνα με τον Σκωτσέζο δημιουργό των Τζέκιλ και Χάιντ, «στη ζωή, το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο». Και υπάρχουν περιπτώσεις που στο Μαξίμου μπορούσαν και μπορούν να παίξουν λίγο καλύτερα…