Αυτοκτονικά πολεμικά… τσαλιμάκια από την Άγκυρα

Με εκατοντάδες παραβιάσεις του εθνικού εναέριού μας χώρου, 84 μόνο την περασμένη Δευτέρα και 278 τις τρεις τελευταίες ημέρες της εβδομάδας, πλησιάζει ο Ιούλιος, ένας κατ’ εξοχήν θερμός μήνας που στη Μεσόγειο θα είναι «καυτός», καθώς αναμένεται η έναρξη γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ από το «Γιαβούζ» και τη «Φατίχ», τα τουρκικά γεωτρύπανα που θα δουλέψουν για χάρη των τουρκοκυπριακών δήθεν «κυριαρχικών» δικαιωμάτων, για τα πληρώματα των οποίων τα κυπριακά δικαστήρια έχουν εκδώσει εντάλματα σύλληψης.

 

Του Νίκου Τσαγκατάκη

 

Οι εμπρηστικές δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων δεν έχουν σταματημό. Σε αυτές η Κύπρος απαντά με διπλωματία, οι ΗΠΑ ασκούν πίεση στην Τουρκία για να αποτρέψουν την αγορά των S-400 από τη Ρωσία, αναστέλλοντας ακόμα και την προγραμματισμένη εκπαίδευση των Τούρκων πιλότων και την πώληση των F-35. Από την πλευρά του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ετοιμάζεται να παραδώσει στον Ερντογάν το υπερόπλο του, με τον Έλληνα υπουργό Άμυνας, Ευάγγελο Αποστολάκη, να δηλώνει: «This means actions!» Όπερ μεθερμηνευόμενο, αν η Τουρκία επιχειρήσει οποιαδήποτε κίνηση στη θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου, η Ελλάδα θα απαντήσει έμπρακτα. Και για αρχή, με αερομαχίες και αναχαιτίσεις στο Αιγαίο από τα δεκάδες αεροσκάφη της Πολεμικής μας Αεροπορίας σε συνδυασμό με το Πολεμικό μας Ναυτικό που δεν έχει αγκυροβολήσει για παραπάνω από έναν μήνα, καθώς πέραν της επίδειξης δυνάμεως τα τουρκικά αεροσκάφη επεχείρησαν να κατασκοπεύσουν τις τρεις συνδυαστικές διακλαδικές ασκήσεις των όπλων μας, έχοντας όμως λάβει δυναμικό μήνυμα αποτροπής.

 

Ο στόχος της Τουρκίας και το ειδικό βάρος Ελλάδας-Κύπρου

Ο αρχικός στόχος της Τουρκίας είναι οι γεωτρήσεις όχι στα αδειοδοτημένα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά σε μη χαρακτηρισμένες για έρευνα περιοχές, ώστε να διατηρηθεί η ένταση, σε μη επικίνδυνα όμως επίπεδα. Με ευθείες βολές κατά των αδειοδοτημένων για την κυπριακή ΑΟΖ εταιρειών, προειδοποιεί ότι δεν αναγνωρίζει τις συμφωνίες και δεν θα επιτρέψει να δημιουργηθούν τετελεσμένα σε περιοχές δικών της συμφερόντων, έχοντας ξεκάθαρο στόχο τη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στη Μεσόγειο.

Με την τουρκική προκλητικότητα, όμως, να έχει «χτυπήσει κόκκινο» την τελευταία εβδομάδα στην περιοχή του Καστελόριζου, οι ΗΠΑ διαμηνύουν σε όλους τους τόνους το αυξημένο ειδικό βάρος που έχουν αποκτήσει εσχάτως η Ελλάδα και η  Κύπρος για τα αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα, ειδικά σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της εθνικής ασφάλειάς τους, την τρομοκρατία και τη στενή συνεργασία Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου. Σημειωτέον ότι το αμερικανικό ενδιαφέρον δεν είναι φιλολογικό, αλλά εκδηλώνεται με την παρουσία στην περιοχή 10 πολεμικών πλοίων, 130 πολεμικών αεροσκαφών και περίπου 9.000 Αμερικανών στρατιωτών που επιτηρούν διακριτικά τα συμφέροντα του «θείου Σαμ» στη ΝΑ Μεσόγειο.

Οι διπλωματικές εκτιμήσεις για τα… προσεχώς του έργου ποικίλλουν. Οι μεν εκτιμούν ότι ο Ερντογάν έχει ήδη αρκετά μέτωπα ανοιχτά στο εσωτερικό της χώρας του και με τους Κούρδους στη Συρία, ώστε να ρισκάρει μια γενική αποσταθεροποίηση στην περιοχή, οι δε ανησυχούν διότι παραδοσιακά η Τουρκία εκμεταλλεύεται τις μεταβατικές πολιτικές συγκυρίες στην χώρα μας για να εδραιώσει τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις.

Σε κάθε περίπτωση και με βάση τα έως τώρα δεδομένα τη στιγμή που οι Έλληνες θα προσέρχονται στις κάλπες η Τουρκία (απειλεί ότι) θα επιχειρεί στην κυπριακή ΑΟΖ, στοχεύοντας να διακοπεί το ενεργειακό πρόγραμμα της Μεγαλονήσου από τους φοβισμένους επενδυτές. Η Κύπρος –μη διαθέτοντας Πολεμικό Ναυτικό– θα περιοριστεί εκ των πραγμάτων σε καταγγελίες στα διεθνή φόρα ζητώντας την επιβολή κυρώσεων προς την Τουρκία, ενώ η Ελλάδα θα κληθεί να πάρει σαφή θέση. Και στην περίπτωση που η Τουρκία πραγματοποιήσει τις απειλές της για το Καστελόριζο, το δόγμα τού νυν υπουργού Άμυνας «This means actions» θα δοκιμαστεί στην πράξη, αλλά προφανώς από τη νέα πολιτική ηγεσία της χώρας που δεν αποκλείεται να κληθεί να δείξει δείγμα γραφής σε ένα εξαιρετικά δύσκολο διαγώνισμα…

 

Η εμφάνιση Σημίτη

 

Στο κάδρο των διακεκαυμένων ελληνοτουρκικών σχέσεων εμφανίστηκε ξάφνου ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, που προσομοίασε την παρούσα προεκλογική περίοδο με αυτήν του 1996 που οδήγησε στην κρίση των Ιμίων, προτείνοντας μάλιστα «να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή».

Η εμφάνιση Σημίτη τη συγκεκριμένη στιγμή πυροδότησε πλήθος αντιδράσεων για τη σκοπιμότητά της, καθώς δεν δίστασε να παραποιήσει τα λεγόμενα του Αμερικανού πρέσβη στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ, ότι δήθεν «σημείωσε την ανάγκη σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και μίλησε για συμφωνίες εξίσου επωφελείς για τα εμπλεκόμενα μέρη, μία απάντηση που υποδηλώνει πρωτοβουλίες που ίσως δεν θα είναι συμφέρουσες για τη χώρα μας».

Προς απάντησή του έσπευσε ο ακόλουθος Τύπου στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, Μπιλ Μιούραντ, να ξεκαθαρίσει ότι αυτό είναι ανακριβές και ότι αντ’ αυτού, είπε: «Όσον αφορά συγκεκριμένα την κυπριακή ΑΟΖ και τις τουρκικές δραστηριότητες γεώτρησης, διαπιστώσατε την πολύ γρήγορη και σαφή αντίδραση της κυβέρνησής μου μέσω του εκπροσώπου μας στην Ουάσιγκτον και ειδικότερα της έμφασης που αποδίδουμε στην αποφυγή προκλητικών και κλιμακωτών ενεργειών».

Οι λάτρεις του παρασκηνίου και των διασταλτικών ερμηνειών «μετέφρασαν» την προεκλογική εμφάνιση Σημίτη ως έναν ιδιότυπο μοχλό πίεσης, προκειμένου να επιτευχθεί μια ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία που θα μπορέσει να διαχειριστεί με σοβαρότητα την πιθανότητα «νέων Ιμίων», είτε ως πραγματική απειλή, με αποτέλεσμα έναν επώδυνο συμβιβασμό που στα μάτια κάποιων φαντάζει ήδη δρομολογημένος, λόγω του ενδιαφέροντος των διεθνών δυνάμεων για τα μεγάλα ενεργειακά προγράμματα που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Βεβαίως, οι ίδιοι άνθρωποι ενθυμούνται και τις ευθύνες τού πρώην πρωθυπουργού, καθώς επί της δικής του διακυβέρνησης «γκρίζαρε» το Αιγαίο, με τη Συμφωνία της Μαδρίτης αναγνωρίστηκαν τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα και η χώρα μας οδηγήθηκε σε έναν άτυπο αφοπλισμό, παρά τις τεράστιες αμυντικές δαπάνες στις οποίες αναγκαστικά υποβαλλόμαστε ως κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ.