Η ξεκούρδιστη κιθάρα και η λειτουργία στο ρελαντί

Παραδοσιακά η δεύτερη θητεία της κάθε κυβέρνησης στην μεταπολίτευση είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Είναι αυτό που λένε οι αναλυτές ως «η κατάρα της δεύτερης τετραετίας». Αυτό το διαπιστώσαμε και στην δεύτερη τετραετία της διακυβέρνησης Καραμανλή-Ράλλη (1977-1981). Το ίδιο συνέβη και με τον Ανδρέα Παπανδρέου (1985-1989). Στην ίδια ρότα βάδισε και ο Κώστας Σημίτης (2000-2004), ενώ κάτι ανάλογο ζήσαμε και στην δεύτερη θητεία του Κώστα Καραμανλή (2007-2009). Αυτή την «κατάρα της δεύτερης τετραετίας» θέλει να ξορκίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά παρά τις προσπάθειες του, εν τούτοις σε πολλά πράγματα το κυβερνητικό σχήμα παρουσιάζει φαινόμενα «ξεκούρδιστης κιθάρας». Και όπως μαθαίνω το θέμα έχει τεθεί στο Μαξίμου από «γαλάζιους» βουλευτές, οι οποίοι εκφράζουν πολλά παράπονα. Ειδικά προς τον Μάκη Βορίδη, ο οποίος εκ της θέσης του έχει αναλάβει το μεγάλο βάρος της εκπροσώπησης της κυβέρνησης στην Βουλή. Και αυτό που συζητείται στα πηγαδάκια της Βουλής είναι ότι «η ανυπαρξία σοβαρής απειλής φαίνεται ότι έχει απορρυθμίσει πλήρως τη Ν.Δ». Κάποιοι μάλιστα φοβούνται μήπως αυτή η κυριαρχία έχει κάνει κάποιους στο Μαξίμου να λειτουργούν στο ρελαντί. Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλά φάλτσα. Περισσότερο επικοινωνιακά. Και για να εξηγούμαστε. Δεν είναι δυνατόν το νέο φορολογικό νομοσχέδιο κατά της φοροδιαφυγής να έχει στόχο τα 500 εκατ. ευρώ και να κάνουν λόγο για μαύρο χρήμα ύψους 10 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ακόμη και στο θέμα των μέτρων για την οπαδική βία, το γεγονός ότι πέρασε το Σαββατοκύριακο για να ανακοινωθούν ήταν λάθος, όταν την ίδια ώρα έγιναν αγώνες σε όλα τα σπορ, πλην της σούπερλιγκα. Το εάν αυτό τελικά κοστίσει στο κυβερνών κόμμα θα εξαρτηθεί πρωτίστως από τα κυβερνητικά στελέχη. Εάν συνεχιστούν τα φάλτσα θα βαρεθεί και ο κόσμος.