Ζωή Ράπτη: «Τα Δάκρυα της Αγαπημένης»

Η Ζωή Ράπτη έρχεται κοντά μας με το νέο της μυθιστόρημα «Τα Δάκρυα της Αγαπημένης», που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Και βέβαια δεν αρνήθηκε να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη για το νέο της πόνημα, με την ευγένεια και την καλοσύνη που τη διακρίνει. Εξάλλου, το θέμα του βιβλίου είναι συγκλονιστικό, αφού είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του πρόωρα χαμένου ηθοποιού Αλέξη Γκόλφη, που είχε παίξει τον ρόλο του Ιησού στη σειρά της ΕΡΤ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νιλοπούλου

 

⇒ Κυρία Ράπτη, ποια είναι η ιστορία πίσω από το βιβλίο;

«Η Σοφία, μια νεαρή δασκάλα, αποφασίζει να ακολουθήσει τη συμβουλή του συντρόφου της, και να πάει να συγκατοικήσει μαζί του και με τα δύο του παιδιά στο νεοκλασικό του στο κέντρο της Αθήνας. Πριν καλά-καλά προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ο ταλαιπωρημένος ηθοποιός Αλέξης Γκόλφης τής αποκαλύπτει ένα φοβερό μυστικό, προτρέποντας τη να φύγει μακριά γιατί κινδυνεύει. Ο τρόμος και η αγωνία μπαίνουν στη ζωή της. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ο αγαπημένος της είναι ικανός να διαπράξει φόνο. Ο Γκόλφης επιμένει, καθώς όπως ισχυρίζεται (στη μυθοπλασία) έχει γίνει άθελά του μάρτυρας ενός τραγικού σκηνικού. Χωρίς να  έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο, είναι εκείνος που κινεί τα νήματα και μέσα σε 400 σελίδες μπορεί ο αναγνώστης να βιώσει την περιπέτεια της αναζήτησης των στοιχείων που θα λύσουν το μυστήριο, σε αυτό το ψυχολογικό θρίλερ εμπλουτισμένο με χιούμορ και σασπένς. Χρησιμοποίησα το όνομα “Σοφία”, επειδή ήταν το όνομα που χρησιμοποιούσε συχνά ο Γκόλφης όταν δεν θυμόταν ονόματα ή εξιστορούσε τις φαντασιώσεις του. Η υπόθεση του βιβλίου είναι δικής μου μυθοπλασίας, όμως είναι εμπνευσμένη από διάφορες διηγήσεις του. Ο Αλέξης Γκόλφης, τα τελευταία και βασανισμένα χρόνια του, έμενε κοντά στη γειτονιά μου, σε ένα παρακείμενο εγκαταλελειμμένο σπίτι όπου έβρισκε καταφύγιο. Κάποιες φορές, όταν ήταν νηφάλιος, απολάμβανε να πιάνει συζητήσεις στο πεζοδρόμιο με άτομα της γειτονιάς, και σε μένα, διηγούμενος διάφορες ιστορίες που κάποιες φορές φάνταζαν απίστευτες. Εγώ προσπάθησα να δώσω έναν φόρο τιμής στο βιβλίο μου για αυτό τον ηθοποιό, που κάποτε από το απόγειο της καριέρας του στον ρόλο του Χριστού στο “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται”, βρέθηκε στο έλεος του Θεού. Χρησιμοποίησα και κάποιες συχνές φράσεις του ηθοποιού. Κατά τρόπο μεταφυσικό, ένιωσα μέσα από τις αναμνήσεις μου να οδηγούσε εκείνος το πληκτρολόγιό μου».       

⇒ Το βιβλίο δεν περιγράφει την ταραχώδη ζωή του ηθοποιού. Τι πραγματεύεται;

«Πράγματι, ενώ κάποια στιγμή ξεκίνησα να γράφω τη βιογραφία του, σταμάτησα στις πρώτες σελίδες, επειδή αντελήφθην ότι, όπως όλοι οι βιογράφοι, έπεφτα κι εγώ στην “πνευματική παγίδα” να τον αγιοποιήσω. Ο ίδιος, τις ελάχιστες φορές που ήταν νηφάλιος, πίστευε ότι ήταν θύμα της κατάρας που θέλει όσους ερμηνεύουν τον Χριστό, να κατρακυλάνε στην άβυσσο, ενώ όταν βρισκόταν σε συσκότιση, έμοιαζε να πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Μιλούσε για τη ζωή του σε τρίτο πρόσωπο. Άλλα σήμερα, άλλα αύριο, άλλα μεθαύριο. Δεν γνωρίζω πώς ήταν πριν μπει στη δίνη των ουσιών, και όσο ήμουν δημοσιογράφος, όσους ρώτησα από εκείνους που είχαν συνεργαστεί μαζί του, κι εκείνοι δεν μπορούσαν να μου δώσουν κάποιες σαφείς πληροφορίες. Οπότε, αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο “Τα δάκρυα της αγαπημένης”, παίρνοντας απλώς έμπνευση από κάποιες διηγήσεις του, γράφοντας ένα μυθιστόρημα, όπου εκείνος δεν είναι ο πρωταγωνιστής, αλλά ο από μηχανής θεός που κατευθύνει την πλοκή που επινόησα, με μια ισχυρή δόση μυθοπλασίας».

⇒ Πώς ήταν η γνωριμία σας με τον Αλέξη Γκόλφη;

«Τον γνώρισα μέσω μίας γειτόνισσας γερόντισσας, η οποία με παρακάλεσε να κατεβάσω στο πεζοδρόμιο ένα πιάτο φαΐ στον άντρα που περίμενε στη γωνία, το “Παιδί”, όπως τον αποκαλούσε. Είδα τον άνθρωπο αυτό ταλαιπωρημένο και ρακένδυτο, με μια σεβάσμια μορφή, μέσα στα κουρέλια. Το ίδιο πρόσωπο του “Μανωλιού” στο “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” του Νίκου Καζαντζάκη, μέσα σε ένα βασανισμένο κορμί. Με κοίταξε με ένα βλέμμα διεισδυτικό. Με συγκίνησε η μορφή του. Είχε τη διάθεση κάποιες φορές, όταν ήταν διαυγής, να κάνει συζητήσεις στην άκρη του δρόμου, και σίγουρα με άφηνε προβληματισμένη. Δεν μπορώ να πω πως γίναμε φίλοι, δεν θα μπορούσαμε άλλωστε, ήμασταν σε άλλη τροχιά. Θα έλεγα όμως πως με επηρέασε βαθιά η ιστορία του». 

⇒ Ποιες είναι οι επιρροές σας κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου, ποια είναι κατά την άποψή σας τα στοιχεία που σας χαρακτηρίζουν ως συγγραφέα;

«Τα μυθιστορήματά μου, εκτός από τη μυθοπλασία και τη δημιουργία της πλοκής με πολλές ανατροπές, έχουν πάντα αυτό το γνώρισμα, τη φανταστική αναφορά σε ένα πραγματικό πρόσωπο, που είχε μια ενδιαφέρουσα και δισχιδή πορεία και προσωπικότητα. Αποφεύγω συνειδητά τις βιογραφίες, επειδή σέβομαι την προσωπική ζωή του καθενός, άσημου ή διάσημου, η οποία εμπεριέχει και αόρατες πλευρές. Τολμώ να πω ότι κλίνω προς το αισθηματικό και ψυχολογικό θρίλερ, επειδή μου αρέσει να εμβαθύνω τον ψυχισμό του ερωτευμένου ατόμου. Ο έρωτας είναι πολύπλευρος και κυρίως βασανιστικός. Σαρώνει όλα τα συναισθήματα σε βάθος. Πάθος, ζήλια αλλά και φθόνος, δημιουργώντας εναλλαγές. Ο έρωτας δεν είναι στατικός, όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις, κι αυτό προσπαθώ να περιγράψω. Στο τέλος βέβαια θριαμβεύει, μαζί με τη λογική. Αυτές οι εσωτερικές συγκρούσεις, και ο επαναπροσδιορισμός της κοσμοθεωρίας του πρωταγωνιστή μέσα από ένα ισχυρό σοκ και μια περιπετειώδη αναζήτηση απαντήσεων, πιστεύω ότι χαρακτηρίζουν τα βιβλία μου».

⇒ Όταν ένα βιβλίο επανακυκλοφορεί, μπορούμε να ελπίζουμε ότι υπάρχει αναγνωστικό κοινό. Σωστά;

«Σωστά. Αυτό μου δίνει θάρρος να συνεχίζω να γράφω, επειδή λειτουργεί σαν εφαλτήριο για μένα. Δεν θεωρώ πως το βιβλίο είναι κάτι εφήμερο, που το πετάς όταν το τελειώσεις. Γι’ αυτό και δημιουργώ με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε, όποτε και να το διαβάσεις, να έχει κάτι να σου πει, να σε προβληματίσει, να ακονίσει τη σκέψη σου, και να σου προκαλέσει το ενδιαφέρον να κάνεις και έναν προσωπικό επαναπροσδιορισμό. Σύντομα θα επανακυκλοφορήσει σε ψηφιακή μορφή το βιβλίο μου “Οι Λευκές Νύχτες της Φαίης”, με πρωταγωνίστρια μια νεαρή δικηγόρο που ξεσκεπάζει ένα κύκλωμα όπου παράγοντες του ποδοσφαίρου κρύβονται πίσω από μια σκοτεινή υπόθεση. Έχει εξαντληθεί από τα βιβλιοπωλεία εδώ και κάποια χρόνια, και επειδή πολλοί συνεχίζουν να το αναζητούν, κατάφερα να εξασφαλίσω την επανέκδοσή του, σε μορφή e-book». 

⇒ Η κρίση των τελευταίων ετών επηρέασε την αγορά του βιβλίου, κατά τη γνώμη σας;

«Κατά έναν παράξενο τρόπο, η κρίση δεν επηρέασε την αγορά του βιβλίου ρίχνοντας την τιμή του, γι’ αυτό και οι τιμές παραμένουν ίδιες, αλλά μετατόπισε το αναγνωστικό κοινό προς ιστορικά, οικονομικά, θρησκευτικά και ερωτικά θέματα. Καθίζηση με τη γενική έννοια του όρου δεν συνέβη. Μειώθηκαν οι πωλήσεις ποσοτικά, όμως το βιβλίο άντεξε. Παλιότερα αγοράζαμε και βιβλία που έμεναν στο ράφι, προσδοκώντας να τα διαβάσουμε μελλοντικά ή ως αρχείο. Πλέον ο αναγνώστης κάνει έρευνα, και αποφασίζει να αγοράσει αυτό το ένα βιβλίο που πραγματικά είναι το είδος που τον ενδιαφέρει, και θέλει να το διαβάσει άμεσα. Επιλέγει πού θα επενδύσει τους περιορισμένους του πόρους, αξιοποιώντας την ενημέρωση στα έντυπα και στο ίντερνετ, και θα έλεγα ο αναγνώστης τού σήμερα είναι πολύ απαιτητικός». 

⇒ Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;

«Φυσικά. “Το ένα και μοναδικό φιλί” είναι μια περιπέτεια μυστηρίου και έρωτα, εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα. Είναι ένα μυθιστόρημα για έναν ψυχίατρο που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα σε δύο αγάπες, δύο διαφορετικές  γυναίκες, σε διαφορετικές εποχές, με ένα μυστήριο που καλείται να λύσει με το δυνατό του μυαλό και την επιστήμη του. Είμαι σε μια πολύ δημιουργική περίοδο και γράφω συνεχώς, καθώς ο πρόσθετος χρόνος που μου χάρισε η καραντίνα των προηγούμενων μηνών, με έβαλε σε έναν νέο καλλιτεχνικό οίστρο».