ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ – Στέλλα Καραμπακάκη: «Ό,τι κάνω σχετίζεται με τη γραφή»

«Η πιο χαμένη από όλες τις ημέρες είναι εκείνη που δεν γελάσαμε», έλεγε ο Γάλλος συγγραφέας Νικολά Σαμφόρ. Και αυτό αποζητά η πολυγραφότατη Στέλλα Καραμπακάκη, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της «Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια #το δύο», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λυκόφως, δίνοντας μια νότα ευθυμίας σχετικά με τις σχέσεις των ανθρώπων και δη των ερωτικών, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως παραβλέπει το κοινωνικό γίγνεσθαι, μέσα στο οποίο τις βιώνει. Η συγγραφέας εμπνέεται από τις ανθρώπινες σχέσεις και, με ισχυρή δόση σαρκασμού, μας συστήνει τους νέους ήρωες-παπούτσια στη ζωή της. Ένα διαζύγιο, ένα πιπίνι, κάποιοι Πασόκοι, μία φίλη από το χωριό κι ένας λοστός, προσφέρουν άφθονο γέλιο, καθώς στόχος της Στέλλας Καραμπακάκη είναι να σατιρίσει και να τονίσει κωμικά στοιχεία. Είναι άντρες της εποχής τού φαίνεσθαι, των περιοδικών, των κοιλιακών, των ληγμένων διακοποδανείων. Μέσα στη δεκαετία των μνημονίων, η οικονομική κρίση και η κατάρρευση του lifestyle και των media προκάλεσαν ανατροπές και στις σχέσεις. Με μία ακλόνητη ωστόσο σταθερά: τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα!

Ιχνηλατώντας… με την Καίτη Νικολοπούλου

⇒ Μαθαίνοντας κανείς ότι έχετε ήδη γράψει και εκδώσει έξι βιβλία, θα σκεφτεί είτε ότι δεν κάνετε άλλη δουλειά όλη μέρα, είτε ότι γράφετε βιαστικά, είτε ότι είστε μεγάλης ηλικίας. Τι από τα τρία ισχύει;

«Μεγάλης ηλικίας δεν με λες, αλλά έχω μόλις πατήσει τα τριάντα, οπότε νιώθω ένα “βάρος”, το ομολογώ. Πέραν της πλάκας όμως, θα έλεγα πως δεν ισχύει τίποτα από τα τρία. Κάνω πολλά και διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα, αλλά επειδή όλα κατά κάποιον τρόπο σχετίζονται με τη γραφή, με βοηθάνε στο να αντλώ έμπνευση και να είμαι… ετοιμοπόλεμη, σε κάθε νέο βιβλίο και ιδέα!»

⇒ Το τελευταίο σας βιβλίο «Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια #το δύο», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λυκόφως, είναι και σαρκαστικό και αυτοσαρκαστικό. Πόσο ολισθηρός είναι αυτός ο δρόμος;

«Είναι σίγουρα κάπως δύσβατος. Γιατί ο υπερβολικός αυτοσαρκασμός μπορεί να έχει και τα αντίθετα αποτελέσματα, και από την πολλή πλάκα να καταλήξεις να κλαις αγκαλιά με το μαξιλάρι. Εκεί είναι που έρχονται οι καλοί φίλοι και το χιούμορ να σώσουν την κατάσταση. Στα περισσότερα γραπτά μου ασχολούμαι με τις σχέσεις και την κωμωδία – μιας και χρόνια τώρα έχω την πεποίθηση πως οι ανθρώπινες σχέσεις, και ειδικά οι ερωτικές, είναι από τις πιο αστείες πηγές έμπνευσης».

⇒ Το βιβλίο σας έχει προσωπικό τόνο, ταυτόχρονα φαίνεται και έντονα κοινωνικό, καθώς μας παρουσιάζετε πορτρέτα σύγχρονων ανθρώπων και σημερινών καταστάσεων. Ήταν εξ αρχής αυτή η πρόθεσή σας ή βγήκε με τη συγγραφή;

«Θα έλεγα, ένας συνδυασμός! Είχα την πρόθεση, αλλά και να μην την είχα το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Όταν γράφεις για τις σύγχρονες σχέσεις, δεν γίνεται να λείπει το κοινωνικό στοιχείο, δεν γίνεται να μην είσαι άμεσος και επίκαιρος. Οι σχέσεις μας υπάρχουν, εξελίσσονται και επηρεάζονται από την τωρινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση».

⇒ Καθώς το αναγνωστικό σας κοινό αποτελείται από γυναίκες, θα σας αιφνιδίαζε αν ένας άντρας έμπαινε σε ένα βιβλιοπωλείο και ζητούσε το «Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια #το δύο»;

«Καθόλου! Πολλοί άντρες αγάπησαν τα βιβλία μου. Ο καθένας μπορεί να διασκεδάσει με το συγκεκριμένο βιβλίο, και –αν θέλει να το πάει ένα βήμα παραπέρα– να καταλάβει λίγα πράγματα για το άλλο φύλο και τις διαφορές του με αυτό».

⇒ Δεχόμενοι ότι οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια, προτρέπετε τις γυναίκες να τα αλλάζουν συχνά;

«Τις προτρέπω να βρουν εκείνα που τις βολεύουν. Οι σχέσεις, όπως και οι άνθρωποι, πλέον εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι στο παρελθόν, οπότε για μένα ο στόχος είναι να είμαστε ευέλικτοι για να μπορέσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτό λοιπόν προτρέπω και στους αναγνώστες μου, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και σεξουαλικών προτιμήσεων».

⇒ Πώς προτιμάτε τους άντρες, κυριλέ ή σπορ;

«Ακομπλεξάριστους! Η εμφάνιση δεν μετράει ιδιαίτερα για μένα – εξάλλου αλλάζει με τα χρόνια και την ηλικία. Σημασία έχει να έχεις δίπλα σου κάποιον που σε αγαπά, σε στηρίζει, σε σέβεται και μεγαλώνει όμορφα μαζί σου».

⇒ Εσείς για τον εαυτό σας ποιο στυλ επιλέγετε;

«Έχοντας περάσει από διάφορες φάσεις, πλέον επιλέγω ένα πιο ροκ και άνετο στυλ ντυσίματος, γιατί ταιριάζει περισσότερο στον τρόπο ζωής μου, στα μέρη που βγαίνω και στους χώρους που εργάζομαι. Αγαπώ τα μαύρα ρούχα, τα ζεστά, τα πιο “χουχουλιάρικα”, χωρίς αυτό να με εμποδίζει στο να φορέσω κάτι διαφορετικό αν υπάρχει η ανάλογη διάθεση».

⇒ Ανάμεσα σε όλα τα άλλα, είστε και σεναριογράφος. Υπάρχει κάποιο σενάριο πάνω στο οποίο τώρα δουλεύετε;

«Τα τελευταία χρόνια φτιάχνω ολιγόλεπτα σενάρια για χιουμοριστικά βίντεο, για το κανάλι του Comedy Lab στο Youtube, και παράλληλα δουλεύω πάνω σε κάποια νέα, πολύ όμορφα, πράγματα που πιστεύω θα δείτε πολύ σύντομα! Επίσης αυτήν τη σεζόν είμαι στην ομάδα του Γιώργου Κρητικού που υπογράφει το “Έλα στη θέση μου” στον Alpha και χαίρομαι πάρα πολύ για αυτήν τη συνεργασία. Είναι τιμή μου να συνεργάζομαι με τόσο ταλαντούχους ανθρώπους».

⇒ Η ενασχόλησή σας με τα media και τα social media αποτελεί δεξαμενή άντλησης ιστοριών, που μετά τις βλέπουμε στο χαρτί ή την οθόνη, ή έρχονται στιγμές που νιώθετε ότι κάπου εκεί μέσα εγκλωβίζεστε;

«Σίγουρα τα media προσφέρουν πολύ υλικό και άπειρα ερεθίσματα. Αλλά είναι και μια “φυλακή”. Αν δεν μπαίνεις στη διαδικασία να έρχεσαι σε ουσιαστική επαφή με τους ανθρώπους, νομίζω πως αργά ή γρήγορα, ως καλλιτέχνης, θα χάσεις το παιχνίδι. Τίποτα δεν συγκρίνεται με όσα έχει να σου προσφέρει μια προσωπική γνωριμία, ένα κρασί με φίλους, μια τετ-α-τετ κουβέντα».

⇒ Πόσο μικρή ή μεγάλη πρέπει να είναι η έκθεση ενός καλλιτέχνη στα media και, ειδικά, στα social media;

«Πιστεύω πως είναι σημαντικό να υπάρχει μέτρο, αλλά το μέτρο ο καθένας πρέπει να το βρει και να το ορίσει μόνος του για τον εαυτό του».

⇒ Πώς θα σας φαινόταν ο κόσμος χωρίς το φίλτρο των social media;

«Πολύ διαφορετικός, και πολύ όμοιος ταυτόχρονα. Απλά, αντί να γράφουμε στο facebook, θα στέλναμε ένα γράμμα. Μπορεί να αλλάζουν οι εποχές και οι συνήθειες, αλλά, σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, εμείς οι άνθρωποι και οι ανάγκες μας παραμένουμε ίδιοι».

⇒ Επειδή έχουμε χάσει το μέτρημα με τις ιδιότητες και τις ενασχολήσεις σας, υπάρχει κάτι άλλο που μέχρι σήμερα κρατάτε μυστικό και θα θέλατε να μας το αποκαλύψετε σε αυτήν τη συζήτηση;

«Κατά κύριο λόγο, είμαι αυτό που μου αρέσει να αποκαλώ “γραφιάς”. Γράφω. Κείμενα, σενάρια, βιβλία, ποιήματα, τραγούδια, οτιδήποτε! Μέσα από τη γραφή, δημιουργώ και χαρακτήρες. Κάποιους τους έχω παρουσιάσει στα social media και στο youtube η ίδια, κάποιους ίσως τους παρουσιάσω σε ένα διαφορετικό μέσο όπως είναι η τηλεόραση αργότερα».

⇒ Ποια όνειρα κάνετε για το μέλλον;

«Αυτά που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Τα απλά, που όμως είναι τόσο σημαντικά! Να είμαι υγιής, εγώ και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι. Να είμαι χαρούμενη, δημιουργική, να μαζεύω όμορφες εμπειρίες και να μπορώ να τις βάζω στο χαρτί, παρέα με τις άσχημες που προσπαθώ να τις διακωμωδώ, για να αφήνουν κι εκείνες κάτι όμορφο στο τέλος. Να γυρνάω στο σπίτι σε ένα ποτήρι κρασί, έναν σκύλο, έναν σύντροφο με τον οποίο μπορώ να είμαι ο εαυτός μου».

«Αυτήν τη σεζόν είμαι στην ομάδα του Γιώργου Κρητικού που υπογράφει το “Έλα στη θέση μου” στον ALPHA»

Η πολυγραφότατη Στέλλα Καραμπακάκη

Η Στέλλα Καραμπακάκη είναι συγγραφέας, ενώ συνεργάζεται ως κωμικογράφος με μεγάλες εταιρείες παραγωγής. Αυτήν την εποχή, συνεργάζεται σε μία μεγάλη τηλεοπτική παραγωγή. Επίσης, γράφει στίχους και μουσική και κάνει ντουέτα με γνωστούς τραγουδιστές, κωμικούς και καλλιτέχνες όπως ο Ηλίας Κόζας (koza mostra), η Μάρω Μαρκέλλου, η Κατερίνα Τσάβαλου, ο Μπάμπης Μπατμανίδης, η Χρύσα Κατσαρίνη και ο Sexpyr. Στο προσωπικό της ιστολόγιο περιλαμβάνονται συνεργασίες και φωτογραφίσεις για την παρουσίαση επώνυμων εταιρειών από τον χώρο της ομορφιάς και της μόδας. Έχει εκδώσει τα βιβλία: «Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια», εκδ. Πολύτροπον, 2009, «Ένα Ξωτικό στον Κήπο της Ουτοπίας», εκδ. Περίπλους, 2010, «Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη», εκδ. Πολύτροπον, 2012/2013, «Ένα Μπακούρι στην Αθήνα», εκδ. Πολύτροπον, 2013, «Το Μεγάλο Τζέρτζελο», εκδ. Πολύτροπον, 2014, «Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια #το δύο», εκδ. Λυκόφως, 2018.