ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ «ΥΠΟΒΡΥΧΙΕΣ» ΜΙΖΕΣ: Tα μυστικά ραντεβού του Τσοχατζόπουλου «κάρφωσε» ο Μπέλτσιος

Tα μυστικά ραντεβού του πρώην υπουργού Άμυνας Άκη Τσοχατζόπουλου με τους δύο Γερμανούς, στελέχη της εταιρείας Ferrostal, Χάουν και Μίλενμπεκ, που «έπαιρναν εκατομμύρια και διαχειρίζονταν τα πάντα κάτω από τη μύτη της εταιρείας τους» και η ομάδα που δημιούργησαν για να διανέμουν τις μίζες –ονομάστηκε «κύκλος προσευχής»– ήταν ορισμένα από όσα είπε στο δικαστήριο ο κατηγορούμενος Γιάννης Μπέλτσιος, συνεχίζοντας την απολογία του.

Της Πωλίνας Βασιλοπούλου

Ο πρώην στενός συνεργάτης του Άκη Τσοχατζόπουλου φέρεται ότι είχε κεντρικό ρόλο στη διακίνηση «ωφέλιμων αμοιβών» στην υπόθεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, καθώς κατηγορείται ότι ανήκε στην ομάδα των προσώπων που λάμβανε και διένειμε χρήματα.

Η ομάδα αυτή, που έγινε γνωστή και ως ο «κύκλος της προσευχής», φέρεται ότι μοίραζε τα χρήματα από τις κατασκευάστριες εταιρείες όπλων σε πρόσωπα που, λόγω των ιδιοτήτων και των θέσεων που κατείχαν, εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους τόσο στην επιλογή όπλων όσο και στην ταχύτερη σύναψη συμβάσεων του ελληνικού Δημοσίου για τις προμήθειες.

Σύμφωνα με στοιχεία της δικογραφίας, πρώην στελέχη της Ferrostal μεταξύ άλλων αναφέρουν ότι «τον Γιάννη Μπέλτσιο συνέστησε ως χρήσιμο άνθρωπο ο Άκης Τσοχατζόπουλος», ότι «αυτός ήταν ο σύνδεσμος της εταιρείας με τον υπουργό», ότι «αυτός ήταν παρών σε συναντήσεις των προσώπων του κύκλου προσευχής, στον οποίο ανήκε και ο ίδιος, στη Βιέννη και αλλού, όπου συζητήθηκε και αποφασίστηκε ο τρόπος καταβολής των παράνομων πληρωμών».

Επιμένει ότι δεν «λαδώθηκε»

Ο κατηγορούμενος, ο οποίος είχε διατελέσει γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών επί θητείας Τσοχατζόπουλου και νομάρχης Καβάλας, επανέλαβε την άρνησή του ότι πήρε μίζα και είπε μεταξύ άλλων στην απολογία του:

«Τον Χάουν και τον Μίλενμπεκ τους γνώρισα το 1998, όταν μου τηλεφώνησαν για να συνεργαστώ με θυγατρικές τους εταιρείες. Όταν πήγα στο Έσσεν, συνάντησα πάνω από 10 στελέχη της Ferrostal. Πληροφορήθηκα τον Σεπτέμβριο του 2000 ότι το στέγαστρο των ΥΒ δεν θα το ανέθεταν σε εμένα αλλά σε άλλη εταιρεία, και αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα για εμένα. Μου πρότειναν να αναλάβω την επίβλεψή του, συγκεκριμένα μία επίβλεψη αφ’ υψηλού.

»Εγώ συμφώνησα, τουλάχιστον να έχω την επίβλεψη του υποστέγου. Τους είπα ότι ήθελα να υπάρξει μία αμοιβή έναντι για την εργασία που είχα καταβάλει κατά το στάδιο της προετοιμασίας για το έργο του υποστέγου, που τελικά δεν μου ανατέθηκε. Μου είπαν να κάνουμε μία σύμβαση για την επίβλεψη με μηνιαία αμοιβή. Επειδή αυτή η αμοιβή θα αργούσε να καταβληθεί, συμφωνήσαμε και μία άλλη τρίτη σύμβαση με μηνιαία αμοιβή έναντι για την προετοιμασία που είχα κάνει για το έργο του υποστέγου.

»Μετά από καιρό, ο Μίλενμπεκ ήρθε και έφερε τη σύμβαση, που αφορούσε την έναντι μηνιαία αμοιβή και όχι αυτή που αφορούσε την επίβλεψη, επειδή, όπως μου είπε, δεν συμφωνούσαν ως προς το τελευταίο κομμάτι της επίβλεψης. Την είχα υπογράψει εγώ αυτή τη σύμβαση, αλλά δεν την πήρα ποτέ πίσω υπογεγραμμένη. Ούτε αντίγραφο είχα».

Πρόεδρος: «Πού έγινε η συνάντηση;»

Kατηγορούμενος: «Αυτή η συνάντηση έγινε στο γραφείο μου. Έβγαλε ένα οργανόγραμμα για το έργο. Βλέποντάς το κατάλαβα ότι προετοιμαζόταν πολύ καιρό, τα είχαν αποφασίσει πολύ καιρό πριν. Είπα ότι εφόσον έχουν κάποιον άλλο για αυτήν τη δουλειά, δεν με χρειάζονται για την επίβλεψη».

Πρόεδρος: «Αυτά τα δύο στελέχη έπαιρναν εκατομμύρια και διαχειρίζονταν τα πάντα κάτω από τη μύτη της εταιρείας τους;»

Kατηγορούμενος: «Συναντιούνταν απευθείας οι ίδιοι με τον Τσοχατζόπουλο. Δεν είχαν ανάγκη κάποιον άλλο να τους φέρει σε επαφή».

Η γνωριμία με τον Ματαντό

Πρόεδρος: «Πότε γνωρίσατε τον Ματαντό;»

Kατηγορούμενος: «Το 1998 γνώρισα τον Ματαντό. Τον συνάντησα κάποιες φορές και μιλήσαμε για το θέμα που μας ενδιέφερε. Δεν ήταν παρών σε όλες τις συναντήσεις με τους Γερμανούς. Αυτοί που αποφάσιζαν ήταν ο Χάουν και ο Μίλενμπεκ. Ήξερε ότι ήμουν ο τεχνικός σύμβουλος της Ferrostal».

Πρόεδρος: «Τι έγινε στη συνέχεια;»

Κατηγορούμενος: «Το 2004 είχαν φύγει ο Χάουν και ο Μίλενμπεκ από την Ferrostal. Διάδοχος του Χάουν ήταν ένας νεαρός, ο οποίος ακολουθούσε τον Μίλενμπεκ. Διάδοχος του Μίλενμπεκ ήταν ο Βερετέκι, ένας λεπτολόγος εφοριακός, ο οποίος άνοιξε τους φακέλους και λέει ότι ο προκάτοχός του, ο Μίλενμπεκ, δεν τον ενημέρωσε, δεν του έδωσε όλους τους φακέλους».

Και συνέχισε:

«Στη λίστα Ματαντού θεωρήθηκε ότι γράφει Γιάννης Μπέλτσιος. Γιατί να μην υπάρχει όλο το όνομά μου; Γιατί ο Βερετέκι δεν με πήρε να με ρωτήσει εάν πήρα τα χρήματα που γράφονται στη λίστα; Δεν καταλαβαίνω εάν πίσω από αυτό βρίσκεται κάτι άλλo. Σκέφτομαι μήπως τα λεφτά που ο Ματαντός έδωσε στον Χάουν δεν μπορούσε να πει ότι ήταν του Χάουν και είπε ότι ήταν δικά μου. Ο Ματαντός καταθέτει ότι με εντολές των Γερμανών έστελνε λεφτά.

»Είμαι πεπεισμένος ότι χρήματα επέστρεφαν στους Γερμανούς. Ο Ματαντός ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, γιατί ήταν εκπρόσωπός τους. Πιθανόν να υπήρχαν περαιτέρω στάσεις και σε άλλα πρόσωπα και να μην επέστρεφαν ολόκληρα τα ποσά στους Γερμανούς. Είπα και στον ανακριτή ότι αυτή η ιστορία δεν βγαίνει. Εάν εξεταστούν αυτά που λέω, θα βγει. Ο Ματαντός ακολούθησε τη γραμμή του Χάουν και του Μίλενμπεκ γιατί έτσι θα είχε καλύτερη μεταχείριση».

Πρόεδρος: «Γνωρίζετε τον Χάγια;»

Kατηγορούμενος: «Δεν τον γνωρίζω. Τον γνώρισα εδώ. Τον Ντερμιτζιάν δεν τον γνώρισα ποτέ. Διάβασα το όνομά του στην εφημερίδα».

Πρόεδρος: «Ποιος δημιούργησε τον “κύκλο της προσευχής”;»

Kατηγορούμενος: «Ο Χάουν δημιούργησε αυτήν την ομάδα για να πληρώσει άτομα. Δεν ξέρω όμως πώς έγινε και δεν είχα συμμετοχή σε αυτήν. Με τον Ματαντό είχαμε καλή επικοινωνία. Δεν δημιούργησε κάποιο εμπόδιο στη δουλειά μου. Όταν έμαθα ότι δεν θα κατασκευάσω το υπόστεγο, προσπάθησα να τον ρωτήσω, μου εξήγησε όμως ότι ο ίδιος δεν είχε καμία ανάμειξη. Με τους Γερμανούς είχα άμεση επικοινωνία, αλλά προσπάθησα να ρωτήσω όσους περισσότερους μπορούσα γιατί δεν μου έδωσαν το έργο.

»Η κατασκευή ήταν μέρος συνόλου μεταλλικών κατασκευών ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων. Εφόσον γινόταν, θα υπήρχαν ευκαιρίες και για άλλα έργα. Θα ήταν αφετηρία για μία επαγγελματική εξέλιξη. Η επίβλεψη δεν θα βοηθούσε όμως σε αυτό. Θα έπρεπε να συμμετέχω στην κατασκευή για να έχω ευκαιρίες για επαγγελματική εξέλιξη.

»Μου προτάθηκε αφ’ υψηλού επίβλεψη. Εμένα αυτό δεν μου έκανε. Θα εμφανιζόμουν μια-δυο φορές στο εργοτάξιο και θα πληρωνόμουν απλώς. Ασχολήθηκα μόνο με την προκαταρκτική μελέτη. Δεν έκανα κάτι άλλο. H HDW μας έδωσε ένα σχέδιο. Με τους μηχανικούς DSD το μελετήσαμε. Δεν μου εξήγησαν γιατί δεν μου έδωσαν το έργο, γιατί προτιμήθηκε η άλλη εταιρεία. Πιθανόν να επελέγη η άλλη εταιρεία γιατί ίσως είχε περισσότερες διασυνδέσεις. Το γιατί το έδωσαν το ήξεραν εκείνοι. Είχα συνεργασία με τη DSD γιατί ήταν εταιρεία μεταλλικών κατασκευών».

Πρόεδρος: «Από τη DSD μάθατε γιατί δεν της δόθηκε το έργο;»

Kατηγορούμενος: «Έχει τα κεντρικά της αλλού, όχι στο Έσσεν που είναι τα κεντρικά της Ferrostal. Δεν θα μπορούσε να ξέρει».

Και συμπλήρωσε:

«Του σχεδίου που κάναμε τίποτα δεν του έλειπε. Στο τελικό έργο δεν συμμετείχε καν ούτε η DSD αν και ήταν θυγατρική της Ferrostal. Ίσως γιατί είχε συμβληθεί μαζί μου την άφησαν απ’ έξω. Ο Ματαντός και μετά το 2004 παρέμεινε στην Ferrostal, αν και οι Χάουν και Μίλενμπεκ είχαν φύγει. Ακολούθησε τη γραμμή τους το 2010 στο Μόναχο και έτσι έπεσαν όλοι μαζί στα μαλακά. Καταδικάστηκαν δύο χρόνια με αναστολή.

»Η Εισαγγελία του Μονάχου τούς έκανε μία πρόταση και τη συζήτησαν όλοι μαζί. Σε αυτήν την ιστορία εγώ ήμουν ο κρίκος με τον Τσοχατζόπουλο που χρειάζονταν για να φαίνεται. Είχα παρουσία στη Ferrostal από το 1998, ήμουν μηχανικός, και με γνώριζαν».

Πρόεδρος: «Πώς λεγόταν ο άνθρωπος που σας έφερε σε επαφή με την Ferrostal;»

Kατηγορούμενος: «Καμάκο λεγόταν ο μηχανικός που με σύστησε στη Ferrostal. Είχα την ατυχία να προσεγγίσουν εμένα και όχι άλλον μηχανικό. Την Ferrostal δεν τη γνώριζα πριν. Πήγα στο Έσσεν και γνώρισα εταιρεία και στελέχη και με ενημέρωσαν. Κάποιες εταιρείες του ομίλου είχαν παρουσία στην Ελλάδα. Όμως η DSD δεν είχε παρουσία.

»Το 1993 ορίστηκα μέλος Δ.Σ. της Αττικό Μετρό επί υπουργίας Λαλιώτη. Το 1992 μου προτάθηκε να διευθύνω εταιρεία με παρκόμετρα. Το 2002-2004 στη δημόσια εταιρεία αερίου (ΔΕΠΑ) επί υπουργίας Τσοχατζόπουλου. Θεωρώ ότι οι θέσεις μου δόθηκαν αξιοκρατικά, γιατί ήμουν μηχανικός από πολύ νωρίς στον χώρο. Δεν ήθελα να γίνω βουλευτής ή υπουργός. Δούλεψα

πάρα πολύ σε κάθε πόστο μου».

Στη συνέχεια είπε:

«Το 2002 το ΠΑΣΟΚ ήταν στα κάτω του. Προσπαθήσαμε να ξανασυσπειρώσουμε τον χώρο, να μαζέψουμε άτομα που είχαν αποχωρήσει. Τότε δεν είχα καμία σχέση με τα κομματικά. Στην αρχή αρνήθηκα και μετά δέχτηκα. Δέχτηκα γιατί θα έκανε καλό στην επαγγελματική μου πορεία. Μετά από όλα αυτά δεν είχαμε προσωπική επαφή με Ματαντό.

»Επεδίωξα να τον ρωτήσω γιατί δεν μου δόθηκε το έργο, τον πήρα τηλέφωνο αλλά δεν τον βρήκα. Δεν συζήτησα μαζί του. Με κάλεσε η επιτροπή της Βουλής και δεν υπήρχε ούτε ένα χαρτί. Δεν στράφηκα δικαστικά εναντίον του Ματαντού κατόπιν συμβουλής των συνηγόρων μου».

 

ΤΙ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΩΤ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

-«Η σύμβαση επίβλεψης δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ. Οι συμβάσεις μου ήταν με τη Ferrostal. Όχι με τους Χάουν και Μίλενμπεκ. Η σύμβαση επίβλεψης βρέθηκε στα αρχεία της Ferrostal».

-«Η μηνιαία αμοιβή ήταν ξεχωριστή σύμβαση. Αυτή ίσχυσε τελικά κανονικά. Την κατέθεσα και στην εφορία. Αφορούσε τα έξοδα που έκανα για την προεργασία του έργου. Μέχρι το τέλος του 2003 θα καταβάλλονταν τα χρήματα της αμοιβής».

-«H αμοιβή μου είχε οριστεί σε 314.000 ευρώ. Κάθε μήνα τα χρήματα έμπαιναν στον λογαριασμό μου στην Εθνική (προσωπικός μου λογαριασμός που διατηρούσα ως πολιτικός μηχανικός)».

-«Μετά το 2003 δεν είχα καμία επικοινωνία με τους Γερμανούς».

-«Με τα ναυπηγεία δεν είχα ούτε πριν ούτε μετά σχέση. Δεν έχω πάει ποτέ εκεί. Τον Εμμανουήλ τον γνώρισα στις 13/1/2014 όταν μας συνέλαβαν μαζί, στη ΓΑΔΑ».

-«Δεν τον συνάντησα ποτέ τον Εμμανουήλ πιο πριν. Δεν τον ήξερα. Από τη στιγμή που δεν ανετέθη σε εμένα το έργο του υποστεγάστρου, δεν είχα κάποιο λόγο να τον γνωρίσω και να τον συναντήσω.

-«Είναι ψέμα ότι ήμουν γραμματέας συνδικαλιστικού του ΠΑΣΟΚ. Με τους Γερμανούς θέματα που αφορούσαν τα υποβρύχια δεν συζήτησα ποτέ. Δεν ήταν η δουλειά μας. Αυτά που έλεγαν αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν η αλήθεια».

-«Με χρειάζονταν για τη Ferrostal. Ήθελαν να υπάρχει κάποιος άλλος να φαίνεται. Από την αρχή δεν ήθελαν να μου δώσουν το έργο. Είχαν άλλον σκοπό».