Νέο στοίχημα Κυριάκου με την ανασύνταξη του δημοσίου

Οι  πολίτες ρίχνουν ευθύνες στους κυβερνώντες (νυν και πρώην), όμως την ίδια ώρα εκφράζουν την απέχθεια τους για το δημόσιο και τα όσα επικρατούν εκεί.

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Οι πρώτες μετρήσεις μετά την τραγωδία των Τεμπών δεν μπορείς να τις πεις και καταστροφικές για τη Νέα Δημοκρατία, όμως οι τάσεις δείχνουν ότι απομακρύνεται η αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, που πόνταρε το κυβερνών κόμμα.

Όπως εκτιμούν παράγοντες του Μαξίμου «ακόμη δεν έχει χαθεί τίποτα, αλλά σίγουρα ο δρόμος προς την αυτοδυναμία είναι σαφώς πιο ανηφορικός». Όμως αυτό που ανησυχεί τους επιτελείς στο πρωθυπουργικό μέγαρο είναι η αύξηση που παρατηρείται στην «γκρίζα ζώνη», δηλαδή σε αυτούς που δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις αναποφάσιστοι, ή που αρνούνται να απαντήσουν στις ερωτήσεις των δημοσκόπων.

Και το συγκεκριμένο πάζλ μοιάζει με «παλούκι» για τους δημοσκόπους, αλλά και τους επικοινωνιολόγους του Μαξίμου, καθώς δεν μπορούν να ανιχνεύσουν εάν αυτοί που προς ώρας κινούνται στην «γκρίζα ζώνη» θα επιστρέψουν σε κάποιο κόμμα εξουσίας, ή έστω στο ΠΑΣΟΚ. Εάν δηλαδή οργισμένοι θέλουν να σκεφτούν για δεύτερη και τρίτη φορά την επιλογή τους, ή θα κινηθούν αντισυστημικά ψηφίζοντας διάφορα κόμματα και κινήσεις που θα καταθέσουν υποψηφιότητα. Και αυτό που τρομάζει είναι ότι εάν οι αναποφάσιστοι επιλέξουν κόμματα που μπορεί να μην έχουν τύχη, όμως αφαιρούν από τα κύρια κόμματα δυνάμεις εντείνοντας το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη κάποιοι αναλυτές κάνουν λόγο για «νέο 2012». Τότε, στις εκλογές του Μαΐου του 2012, πρώτευσε η Νέα Δημοκρατία με 19% με δεύτερο το ΣΥΡΙΖΑ στο 17% και τρίτο το ΠΑΣΟΚ με 13%. Οπότε η χώρα ξαναπήγε σε εκλογές ένα μήνα μετά, όπου και πάλι δεν βγήκε ένα κόμμα αυτοδύναμο κι έτσι οδηγηθήκαμε κατ’ αρχήν στην τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά με Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ. και μετά την αποχώρηση του κόμματος Κουβέλη στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Νέο αφήγημα

Τα νέα δεδομένα που δημιούργησε το δυστύχημα των Τεμπών και τα όσα τραγελαφικά αποκαλύπτονται για τα συμβαίνοντα στους ελληνικούς σιδηρόδρομους, αλλάζει και το κυβερνητικό αφήγημα. Το Μαξίμου όπως είναι λογικό ξορκίζει το ενδεχόμενο επανάληψης του Μαΐου του 2012 και γι’ αυτό θέλει να στρέψει το ενδιαφέρον του κόσμου σε ένα οραματικό αύριο.

Με βάση τα εκπληκτικά όντως βήματα που πέτυχε το υπουργείο Ψηφιακής Μεταρρύθμισης υπό τον Κυριάκο Πιερρακάκη αποτελεί πλέον τον βατήρα για το νέο αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οπότε αναμένουμε ότι θα αλλάξει και το διακύβευμα, αλλά και το δίλλημα των εκλογών. Και αυτό διότι μια σειρά από τα μέχρι πρότινος ισχυρά χαρτιά και προεκλογικά αφηγήματα των γαλάζιων, όπως άλλωστε γνωρίζουν καλά στην κυβέρνηση, εμφανίζονται σήμερα… τραυματισμένα, αδύναμα ή και εντελώς ξεπερασμένα. Οι τελευταίες δημόσιες δηλώσεις του πρωθυπουργού μαρτυρούν ήδη μια πρώτη αναπροσαρμογή, η οποία θα γίνεται όλο και πιο εμφανής.

Αρχικά στη συνεδρίαση με τα στελέχη του στο Υπουργικό Συμβούλιο και έπειτα στη συζήτηση με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο Προεδρικό Μέγαρο, ο Μητσοτάκης έφερε στο προσκήνιο ρητορική επόμενης μέρας. Μιλώντας κυρίως για τα… σκοτάδια του κράτους, το «βαθύ κράτος του αναχρονισμού» για το οποίο οι ευθύνες, όπως είπε, είναι όλων και διαχρονικές.

Εκεί εντοπίζεται το νέο, κεντρικό δίλημμα που προτίθεται το Μαξίμου να προβάλλει ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης. «Ο Μητσοτάκης λέει ότι απαιτούνται συγκρούσεις για να ανατραπεί το σκοτεινό κράτος, αντιλήψεις δηλαδή και νοοτροπίες ετών» λέει με νόημα στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού. «Λέει επίσης καθαρά ότι ο ίδιος μπορεί να δώσει και να κερδίσει αυτή τη μάχη. Δεσμεύεται για την ακρίβεια ότι θα τη δώσει. Ποιος είναι λοιπόν ικανός;» προσθέτει, υπονοώντας ότι οι ψηφοφόροι θα κληθούν όταν έρθει η ώρα να απαντήσουν και σε αυτό το ερώτημα.

Στο πλαίσιο αυτό οι συγκρίσεις που επεδίωκε η Ν.Δ. με το ΣΥΡΙΖΑ πριν από την τραγωδία των Τεμπών δεν βγαίνουν εντελώς από το πλάνο, αλλά δίνεται αναγκαστικά ένα καινούργιο περιεχόμενο. Πάντως από το Μαξίμου δεν επιθυμούν «κοκορομαχίες», γνωρίζοντας ότι πρώτα και κυρίαρχα πλήττεται η εικόνα της κυβέρνησης, εξ ου και ο στόχος είναι να δείχνει προς την επόμενη μέρα. Με προγραμματικές δεσμεύσεις και με γρήγορες παρεμβάσεις, οι οποίες μένει να κριθούν για την αποτελεσματικότητά τους.

Αλλαγές στο πρόγραμμα

Έτσι, λοιπόν και το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας που θα τεθεί στον λαό θα αναπροσαρμοστεί, καθώς σε πρώτη προτεραιότητα μπαίνει το κράτος και πώς αυτό θα γίνει καλύτερο. Αν δηλαδή για τη Ν.Δ. η μέχρι πρότινος λογική τους για τις εκλογές ήταν η σύγκριση με την τετραετία ΣΥΡΙΖΑ σε οικονομικό κυρίως επίπεδο, τώρα αναγκαστικά στο Μαξίμου επαναχαράσσουν τη στρατηγική τους. Και για τον κ. Μητσοτάκη το δίλημμα θα οδηγηθεί στο ποιος μπορεί να φτιάξει καλύτερα το κράτος, ποιος είναι πιο ικανός να ηγηθεί της μεγάλης τομής που πρέπει να υπάρξει σε όλα τα επίπεδα.

Το νέο αφήγημα είναι πολύ πιθανό να αλλάξει το κλίμα, καθώς ναι μεν οι πολίτες ρίχνουν ευθύνες στους κυβερνώντες (νυν και πρώην), όμως την ίδια ώρα εκφράζουν την απέχθεια τους για το δημόσιο και τα όσα επικρατούν εκεί. Το θετικό για το Μαξίμου είναι ότι οι πολίτες είναι οργισμένοι για τις αστοχίες της ηγεσίας του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με τον ελληνικό σιδηρόδρομο, όμως από την άλλη έχουν τρελαθεί με τους διαλόγους που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μεταξύ των σταθμαρχών εν ώρα υπηρεσίας.

Και ο απλός κόσμος συμπεραίνει ότι από τύχη δεν υπήρξε κι άλλο ανάλογο δυστύχημα με την χαλαρότητα που επικρατούσε στους ανθρώπους, οι οποίοι θεωρητικά αποτελούσαν τις δικλείδες ασφαλείας του συστήματος. Οπότε στο Μαξίμου εκτιμούν πως εάν πείσουν τους ψηφοφόρους ότι είναι αποφασισμένοι να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο και να προχωρήσουν στην ανασύνταξη του δημόσιου τομέα, όπως έγινε και με την ψηφιακή «επανάσταση» του Πιερρακάκη, έχουν μεγάλη τύχη ακόμη και να επιτύχουν την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές που θα διεξαχθούν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής.