Δεν ήταν, δεν είναι και ούτε θα γίνουν Μακεδόνες

Οι Σκοπιανοί παραδέχονται ότι η χώρα τους «δεν έχει την πολυτέλεια να απολέσει και αυτή την ευκαιρία για την εξεύρεση λύσης στο ζήτημα της ονομασίας». Και για την ελληνική πλευρά ήρθε η ώρα αυτό να το εκμεταλλευθεί

Από την αρχή φαίνεται πως θα πρέπει να τα πιάσουμε όλα, μήπως και καταφέρουμε να βρούμε μια λύση στο περιβόητο πλέον Σκοπιανό (ή Μακεδονικό αν προτιμάτε) ζήτημα. Και ίσως εν τέλει τώρα να είναι η καλύτερη ώρα για να διορθώσουμε λάθη που όλες οι κυβερνήσεις έκαναν ήδη από πριν τους Βαλκανικούς πολέμους.

Είναι πολιτικό και ιστορικό έγκλημα να επιμένουν κάποιοι πως το θέμα προέκυψε με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Προϋπήρχε, αξιοποιήθηκε από κάποιους ακόμα και στον αγώνα κατά του κομμουνισμού –εκεί μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου–, ξεχάστηκε, ήρθε στο προσκήνιο το 1992, ξαναξεχάστηκε (και λόγω οικονομικών συμφερόντων) και σήμερα είναι ξανά στο προσκήνιο.

Με τους Σκοπιανούς να επιμένουν δια του ΥΠ.ΕΞ. τους Νίκολα Ντιμιτρόφ πως «Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε Μακεδόνες». Κι ας ξέρουν την βαθύτερη αλήθεια. Ούτε ήταν, ούτε είναι ούτε και θα υπάρξουν. Αλλά αν είναι να κατασκευάσουν το παρελθόν τους (όχι λόγω απουσίας δικούς τους πάντως) προτιμούν να είναι δοξασμένο. Και τι πιο δοξασμένο από τον Μέγα Αλέξανδρο; Γιατί μπορεί οι Βούλγαροι να διεκδικούσαν τη Μακεδονία ώστε να αποκτήσουν έξοδο στο Αιγαίο, οι Σκοπιανοί την επικαλούνται γιατί τους λείπει η λάμψη.

Είναι πολιτικό και ιστορικό έγκλημα να επιμένουν κάποιοι πως το θέμα προέκυψε με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Προϋπήρχε, αξιοποιήθηκε από κάποιους ακόμα και στον αγώνα κατά του κομμουνισμού –εκεί μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου–, ξεχάστηκε, ήρθε στο προσκήνιο το 1992, ξαναξεχάστηκε (και λόγω οικονομικών συμφερόντων) και σήμερα είναι ξανά στο προσκήνιο.

Και όμως ίσως ΤΩΡΑ να είναι η στιγμή εκείνη που αυτή η λάμψη θα τους στραβώσει, εκείνοι θα πάρουν (στα μέτρα τα δικά μας) εκείνο που θέλουν και εμείς (πάλι στα μέτρα τα δικά μας) αυτό που δικαιούμαστε. Τώρα, γιατί ΤΩΡΑ «καίγονται» να πάρουν το πράσινο φως για το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και χωρίς το δικό μας κλείσιμο ματιού δεν θα το έχουν (άμεσα).

Γιατί ΤΩΡΑ είναι διχασμένοι: πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς αν όχι διχασμό τα όσα έχουν γίνει τα τελευταία 24ωρα με τον διαμεσολαβητή τους να απορρίπτει και μάλιστα συνολικά τις προτάσεις Νίμιτς και τον Νίκολα Ντιμιτρόφ να τρέχει να αδειάσει τον καθ’ ύλην αρμόδιο, διευκρινίζοντας στο παρασκήνιο ότι αυτός δεν είναι δικός τους αλλά των προηγούμενων. Αυτός δε ο διχασμός θα γίνει πιο βαθύς και τώρα είναι η στιγμή που είτε επιθετικά –με ρίσκο το πρόβλημα να παραμείνει– θα απορρίψουμε κάθε αναφορά σε «Μακεδονία», είτε άκρως διπλωματικά θα τροποποιήσουμε μια από τις προτάσεις Νίμιτς θα τους επιτρέψουμε το παραμύθι αλλά θα πάρουμε εκείνα που έχουμε πραγματικά ανάγκη: θα τους αφαιρέσουμε την ταυτότητα του Μακεδόνα που τόσο θέλουν.

Πώς; Μα φυσικά με την τροποποίηση του Συντάγματός τους. Επί της ουσίας αυτό είναι το μόνο πρόβλημα και φέρει την υπογραφή Γκλιγκόροφ: σε αυτό επικαλούνται γλώσσα μακεδονική και εθνικότητα μακεδονική ενώ αυτοανακηρύσσονται σε προστάτες των λοιπών «σκλαβομένων» Μακεδόνων! Αυτά τα τρία σημεία είναι και τα μόνο που αξίζει πραγματικά να σταθεί κανείς στη διαπραγμάτευση.

Ο Σκοπιανός ΥΠ.ΕΞ. ξεκαθάρισε πως η χώρα του «δεν έχει την πολυτέλεια να απολέσει και αυτή την ευκαιρία για την εξεύρεση λύσης στο ζήτημα της ονομασίας». Και για την ελληνική πλευρά ήρθε η ώρα αυτό όχι μόνο να το εκμεταλλευθεί αλλά να διορθώσει και τα προβλήματα του παρελθόντος.

 

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα